Αποτελέσματα ψηφοφοριών...

Αχεμ... Έχουμε και λέμε λοιπόν από τις 3 τελευταίες ψηφοφορίες που κλείσαν πριν λίγο:

- Τα Κανάρια Νησιά είπατε 2 στους 3 ότι πήραν το όνομά τους από τα καναρίνια. Το σωστό είναι ότι τα καναρίνια ονομάστηκαν έτσι από τα νησιά αυτά. Τα νησιά ονομάστηκαν από τα ...σκυλιά. Οι Ρωμαίοι είχαν ονομάσει τα νησιά αυτά ως "νησιά σκύλων" για τα εξαιρετικά μεγαλόσωμα σκυλιά που αναπαρήγαγαν οι ντόπιοι. Στα λατινικά ο σκύλος λέγεται "canis". Το όνομα "canario" στα καναρίνια το έδωσαν οι Ισπανοί, ενώ οι Γάλλοι πρόσθεσαν και το ποιητικό "serin" από την ελληνική μυθολογία που παραπέμπει στις σειρήνες οι οποίες πλανούσαν τους ταξιδιώτες με το γλυκό τους τραγούδι.

- 9 στους 10 θα ζούσαν εκτός Ελλάδας (σίγουρα ναι + υπό προϋποθέσεις), πράγμα που αποδεικνύει το πλήθος των μεταναστών και το κλασικό ρητό "όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, Έλληνα θα βρεις!". Από την άλλη, όταν φεύγουμε εκτός, λέμε τι καλά που ήταν στην πατρίδα, αχ αυτός ο ήλιος, οι παρέες και τα σχετικά... Διαστροφή σκέτη!

- Στο θέμα της εποχής, παράδοξο είναι το μεγάλο ποσοστό του φθινοπώρου (πολύ μελαγχολία έπεσε ρε παιδιά;), σχέση με το μικρό ποσοστό της ανοίξεως. Προσωπικά έβαλα χειμώνα.

Αυτά τα ολίγα για τώρα. Έχω πολύ πράμα (έτσι λέω τώρα) να γράψω και σύντομα θα έχω φρέσκο υλικό για τα σχόλια και τις πανέμορφες "διαμάχες" μας. Κρατήστε καλά και κοιτάτε πάντα ψηλά!

Back to life

Αν και έχω πέσει αρκετά πιο «άσχημα» με 70-80 χλμ/ώρα, βράδυ, σε έρημο δρόμο με ψιχάλα, φορώντας όμως γάντια, μπουφάν με επωμίδες, ειδική ζώνη (στυλ αλιγάτορα) και τα σχετικά, δεν έπαθα σχεδόν τίποτα. Το Σάββατο βράδυ όμως που γλίστρησα με μικρή ταχύτητα, η μηχανή δεν ήθελε να φύγει από πάνω μου και έτσι δέχθηκα τα 164 κιλά της αρχικά στον δεξί μου ώμο και ταυτόχρονα το δεξί πόδι κιμαδοποιήθηκε στα σωθικά της μηχανής. Αυτοχουφτώμενος, διαπίστωσα ότι έχω και μια μελανιά (+πόνος) στο δεξί κωλομέρι. Γενικώς δηλαδή, η δεξιά μου πλευρά είναι σακατεμένη ολίγον τι. Η βλακεία είναι ότι αφού έπεσα, δεν αισθανόμουν ιδιαίτερο πόνο και σήκωσα τη μηχανή, έκανα μια βόλτα στο τετράγωνο και την πάρκαρα στη θέση της. Μετά από κανά τεταρτάκι άρχισε να πονάει το ρημάδι και ακύρωσα τη βόλτα που είχα κανονίσει…

Κυκλοφορώ τώρα πια με μπαστούνι, οπότε η εικόνα έχει δέσει: άσπρο μαλλί (οκ, με μαύρες ρίζες) και μπαστούνι. Το σαλάκι ακόμη δεν τρέχει στο μάγουλο, αλλά ο κόσμος είναι ιδιαίτερα ευγενικός και μου παραχωρούν τη θέση τους (π.χ. στο ΙΚΑ) με κατανόηση και συμπόνια.

Το λοιπόν, μου έλειψε αφάνταστα ο καφές (ή η σοκολάτα ή το τσάι ή το ποτάκι) με μια καλή παρέα σε ένα όμορφο και χαλαρό περιβάλλον… Αυτό είναι το μοναδικό που θέλω να κάνω λίαν συντόμως για να επανέλθω στα συγκαλά μου. Πάντως, βλέποντας «αναγκαστικά» τιβί, είχα μονίμως τάσεις για εμετό με την μπούρδα που παίζει ολημερίς στο βλακόκουτο! Δεν θα ξεχάσω την ηλίθια φάτσα μια παρουσιάστριας που φορούσε ένα πλαστικό χαμόγελο σε στυλ «θα είμαι η επόμενη σταρ Ελλάς», ενώ ο συμπαρουσιαστής έλεγε για καταστροφές και πλημμύρες με ανατριχιαστικά βίντεο και τα σχετικά… Πόσο σκατά έχουν γίνει τα μυαλά των ανθρώπων ρε γμτ και πόσο ακόμη θα κατηφορίζει στο βούρκο όλο αυτό το πανηγύρι που το νόημα και η ουσία έχουν προ πολλού χαθεί… Μια χαρά τα ΜΜΕ κοιμίζουν τον κοσμάκη και κερδίζουν οι «από πάνω» με το συνεχόμενο ροχαλητό που ακούγεται σε όλη την επικράτεια… Τα έχουν καταφέρει μια χαρά και όλα πάνε ρολόι. Μπράβο τους!

Έγινα πικρόχολος ίσως, αλλά βρωμάει και δεν υποφέρεται η λασπούρα αυτή… Τέλος πάντων! Να ‘στε όλοι σας καλά και να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά προς κατευθύνσεις που έχουν νόημα και ουσία για την ψυχή μας. Τα υπόλοιπα αφήστε τα να κρέμονται από σάπια ταβάνια και υγρά υπόγεια για τους ποντικούς που γουστάρουν να ζουν στις ακαθαρσίες…

Νούλη, σε ευχαριστώ για την άμεση ειδοποίηση με την ανάρτησή σου! Όταν παίξουμε τένις, θα είμαι ευγενικός μαζί σου… ;-)

Bike accident

Όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο και τη φωτό της ανάρτησης, ο φίλος μας Αντρέας είχε ένα ατυχηματάκι, με τη μηχανή του. Από τα λίγα που μου έστειλε σε SMS, καταλαβαίνω ότι το πέσιμο του ήταν αρκετά σοβαρό ώστε να πάρει αναρρωτική άδεια μιας εβδομάδας, αλλά όχι και τόσο σοβαρό, ώστε να μου στείλει μήνυμα για να σας ενημερώσω. Ιντερνετ έχει μόνο μέσω του iphone αλλά σε λίγες μέρες θα είναι και πάλι κοντά μας.

Περαστικά φίλε... ελπίζω να μην είσαι με γύψο από την κορφή έως τα νύχια, με μικρά ανοίγματα στο στόμα, μάτια, μύτη και ένα μεγάλο άνοιγμα στο χέρι για να βγαίνουν τα δαχτυλάκια με τα οποία έστειλες το SMS.

Περί πίπας

Τι κοινό έχουν οι Fei Ma, ο Κυριάκος και ο Ανδρέας; Μα φυσικά καπνίζουν πίπα. 

Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Στην κατοχή μου έχω ένα μεταλλικό κουτάκι με καπνό Danske Club - Caramel και 4 φακελάκια Skandinavik - Aromatic (μπλιαχ), Mac Baren - golden blend, Amphora - Full Aroma, Mac Lintock - Orange Dream. Παλιότερα προτιμούσα μόνο τον Borkum Riff, κυρίως κεράσι ή τον μπλε. Βλέποντας τι παίζει από καπνό στη Γερμανία (αλλά και αλλού), παραγγείλαμε με τον Κυριάκο και μας ήρθε μια κούτα με 5-6 κουτιά καπνού. Η τιμή σχεδόν μισοτιμής από Ελλάδα και μάρκες που δεν θα βρίσκαμε εδώ. Από Ολλανδία πήρα αρκετούς με την ίδια σχεδόν διαφορά τιμής.

Μου κάνει εντύωση που όλοι σχεδόν (εκτός από τους αμερικάνικους) είναι Made in Denmark. Τι παίζει και όλοι παράγονται εκεί; Δεν ξέρω. Πάντως για τους καπνιστές φίλους - επισκέπτες του blog, έχω να δηλώσω ευθαρσώς ότι πρέπει να δοκιμάσετε μια φορά τουλάχιστον πίπα. Αλλά να γίνει από κάποιον-α που ξέρει τη διαδικασία: θέλει καλό καθάρισμα με τα ειδικά εξαρτήματα, σωστό πάτημα του καπνού και τρόπο καπνίσματος - τραβήγματος. Γενικά, η διαδικασία είναι άλλου τύπου από το τσιγάρο και σαφώς απευθύνεται σε μερακλήδες του χώρου.

Ο.Η.Ε.

Τον περασμένο μήνα μια παγκόσμια έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον Ο.Η.Ε.. Η μόνη ερώτηση που υποβλήθηκε ήταν: «Παρακαλώ θα εκφέρατε την τίμια κι ειλικρινή γνώμη σας για τη λύση στο πρόβλημα της έλλειψης τροφίμων στον υπόλοιπο κόσμο;»

Η έρευνα ήταν μια αποτυχία.

Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σημαίνει «τρόφιμα».

Στην ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «τίμια».

Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σημαίνει «ειλικρινή».

Στη δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «έλλειψη».

Στην Ελβετία δεν ήξεραν τι σημαίνει «πρόβλημα».

Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σημαίνει «γνώμη».

Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σημαίνει «λύση».

Στη Νότια Αμερική δεν ήξεραν τι σημαίνει «παρακαλώ».

Και στις ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σημαίνει «υπόλοιπος κόσμος...»

Πλεονεκτήματα του να είσαι άντρας

• Ο πισινός σου ποτέ δεν είναι κριτήριο στις συνεντεύξεις για δουλειά.
  
• Για πενθήμερες διακοπές χρειάζεσαι μόνο μια μικρή βαλίτσα.
  
• Μπορείς να φας μπανάνα δημοσίως.
  
• Κανένας δεν σε κοιτάει στο στήθος όταν τους μιλάς.
  
• Ανοίγεις μόνος σου τα βάζα μαρμελάδας.
  
• Κανένας δεν σχολιάζει αν έβαλες ή έχασες βάρος.
  
• Και με κοιλιά ακόμα ελκύεις το αντίθετο φύλο.
  
• Όλοι οι οργασμοί σου είναι πραγματικοί.
  
• Μπορείς να αφήσεις το κρεβάτι άστρωτο.
  
• Δεν χρειάζεται να σκουπίζεις το κάθισμα της τουαλέτας.
  
• Μπορείς να κάνεις ντους, να ντυθείς και να είσαι έτοιμος σε 10 λεπτά.
  
• Όταν είσαι στο κρεβάτι δεν έχεις ποτέ δίπλα σου έναν τριχωτό πισινό.
  
• Μπορείς να είσαι 35 χρονών και να μην είσαι παντρεμένος.
  
• Μπορείς να είσαι συνεπιβάτης χωρίς να έχεις το χέρι του οδηγού πάνω σου.
  
• Με λουλούδια κολακεύεις.
  
• Βγάζεις το πουκάμισό σου όταν κάνει ζέστη.
  
• Οι μηχανικοί αυτοκινήτων σου λένε την αλήθεια.
  
• Δεν χρειάζεται να θυμάσαι τις γιορτές του καθενός.
  
• Έχεις ένα ύφος, όλη την ημέρα.
  
• Όλες οι μέρες του μήνα είναι οι ίδιες.
  
• Μπορείς να καθίσεις με τα σκέλια ανοικτά.
  
• Το remote-control είναι αποκλειστικά δικό σου.
  
• Δεν χρειάζεται να πεις ότι πάς για φρεσκάρισμα όταν πηγαίνεις στο W.C.
  
• Αγοράζεις προφυλακτικά χωρίς ο πωλητής να σε φαντάζεται γυμνό.
  
• Μια μέρα θα είσαι ένας πορνόγερος.
  
• Τα τηλεφωνήματά σου διαρκούν μόνο 1-2 λεπτά.
  
• Δεν χρειάζεται να έχεις τη σωστή διάθεση για να κάνεις SEX
  
• Τα έργα πορνό είναι σχεδιασμένα με βάση το δικό σου μυαλό.
  
• Τα καινούργια παπούτσια σου δεν πληγώνουν το πόδι σου 
  

εδώ πολυτεχνείο (Ξάνθης)

Θυμάμαι σαν τώρα όταν έδωσα για 2^η φόρα πανελλαδικές και βολτάριζα στη Θεσ/νίκη περιμένοντας να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, με πήρε τηλέφωνο η ξαδέρφη μου η Μαρία και τσίριζε σχεδόν λέγοντας: μπράβοοοο…. πέρασες!, μπράβο… Όταν μου είπε ΠΟΥ πέρασα, σχεδόν μου έπεσε το ακουστικό! Ξάνθη; Χριστέ μου, γιατί; Είχα σχεδόν ξεχάσει ότι είχα δηλώσει Ξάνθη μιας και θεωρούσα σίγουρο ότι θα περνούσα Θεσ/νίκη, που ήταν όλοι οι φίλοι μου, την ήξερα, έμενε ο αδερφός μου κ.λ.π. Με μισή καρδιά πήγα, έμεινα σε κάποιον γνωστό γνωστού, βρήκα δωμάτιο στην εστία και ξεκίνησα την φοιτητική ζωή μου σε μια αδιάφορη έως και «εχθρική» πόλη.

Ε λοιπόν, η Ξάνθη στα χρόνια που έμεινα (αλλά και μετέπειτα), απέκτησε σύστημα αποχέτευσης, infokiosks στις πλατείες, τα μαγαζιά άνοιγαν το ένα μετά το άλλο και γενικά αναδείχθηκε σε …πολλάρα! Έχοντας το πλεονέκτημα της θάλασσας που είναι κοντά, της παλιάς πόλης που είναι μέσα στην πόλη, τις γιορτές της παλιάς Ξάνθης, το καρναβάλι της, τις σχολές της, τις διάφορες εκδηλώσεις, ημερίδες, εορτασμούς, τα απίστευτα σιροπιαστά της (σλούρπ, γιάμι γιάμι…) δίνει έναν αέρα που η Δράμα δεν είχε και ούτε θα έχει ποτέ. Στον 3^ο χρόνο μου ως φοιτητής, η Θεσ/νίκη πια είχε χαθεί σαν προορισμός και αν μου έλεγαν να έκανα μετεγγραφή προς τα εκεί, δεν θα με ενδιέφερε καθόλου.

Θα μπορούσα να μείνω με πολύ διάθεση στην Ξάνθη. Και αύριο αν μπορούσα… Λογικό, θα μου πείτε, αφού εκεί πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια με ελευθερία αλλά και αυτοέλεγχο, ρεμαλοζωή αλλά και ανάληψη ευθυνών, εκδρομές-βόλτες-καφέδες-μπάνια αλλά και ατελείωτο διάβασμα με άπειρα ξενύχτια στο αναγνωστήριο της σχολής.

Την Κυριακή που μας έρχεται θα πεταχτώ μια βόλτα να ξανανοιώσω (ή να ξαναθυμηθώ καλύτερα) την ενέργεια και την ατελείωτη διάθεση που είχα ως φοιτηταριό, να βρεθώ με έναν παλιό συμφοιτητή μου που εδώ και αρκετά χρόνια εργάζεται εκεί και έχω να τον δω από το ’96-’97 και φυσικά να επισκεφτώ και τον μεγάλο μου αδερφό που μένει μόνιμα εκεί οικογενειακώς. Την Παρασκευή θα πεταχτώ ως τη Θεσ/νίκη για να πάμε με τον Νίκο και την Έλλη σε μια συναυλία των HAGGARD, ένα μελωδικό πολυπληθές συγκρότημα χεβιμεταλάδικης μουσικής επιρροής (oh, my…) και ίσως να επισκεφτούμε και ένα κινέζικο για αλλαγή γεύσεων και οσμών.

Να ευχηθώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου: Το Πολυτεχνείο Ζει (και γράφει και σε blogs!)

Μάρω

Δεν είχα ξανά γάτα σιάμ. Πήγα προχθές και πήρα τη Μάρω από ένα pet shop. Δεν ξέρω αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Πολύ μικρό είναι ακόμη και «δεν έχει κατεβάσει», όπως είπε ο τύπος στο μαγαζί. Έχει όμως διαφορά από τις αλανιάρες! Σαφώς πανέξυπνη, γρήγορα προσαρμόστηκε στο νέο της περιβάλλον και αρχίζει να ξεχωρίζει ήδη τους γνωστούς της από τους …αδιάφορους (γι’ αυτήν) επισκέπτες. Έχω πάρει σαφώς τα απαραίτητα (άμμο, τροφή, νερό) και ξέρει πια τη γωνιά της όπου μπορεί να ανακουφιστεί ή να γεμίσει το στομαχάκι της με τροφή ή νερό.

Χθες το βράδυ, όπως και κάθε βράδυ, έπαιξε μόνη της κανένα 15λεπτο με τη φλοκάτη, ένα χαρτί, καλώδια ακουστικών, γωνίες από την κουβέρτα και μετά ήρθε δειλά δειλά κοντά μου, που διάβαζα ένα βιβλίο τρόμου (χου ρε!) για να με πάρει ο ύπνος και άρχισε τα δικά της. Γουργούρισμα, σκούντημα με τη μουσούδα της στο χέρι μου, βλέμμα νωχελικό προς το νυστάζω… Χώθηκε μέσα στα σκεπάσματα όταν κατάλαβε ότι αποδέχομαι την πρότασή της να κοιμηθεί και αυτή τη φορά κοντά μου. Η μπάλα που σχημάτισε με το σώμα της κουρνιάζοντας δίπλα στον αγκώνα μου, ήταν δεν ήταν στο μέγεθος ενός μήλου! Με νύσταξε με τους συνεχόμενους θορύβους ικανοποίησης και ζεστασιάς κι έτσι γρήγορα σχετικά έφυγα κι εγώ για το ταξίδι της βραδινής ξεκούρασης.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με το σεντόνι να απομακρύνεται απότομα και την πιτζάμα μου να τραβιέται παράξενα από την άκρη της… Το σκατούλι είχε ξυπνήσει και έπαιζε με ότι είχα επάνω μου που χρησίμευε να αισθάνομαι ζεστός για να σηκωθώ άμεσα. Τυλίχθηκα ξανά σφίγγοντας επάνω μου τα σκεπάσματα, αλλά δεν το έβαλε κάτω! Χώθηκε μέσα στα σκεπάσματα και διασχίζοντας πρηνηδόν όλο το στρώμα από τα πόδια προς τα επάνω, έβγαλε το κεφάλι της έξω από το πάπλωμα και με κοίταζε με βλέμμα πονηρό και όλο καμάρι για το κατόρθωμα της να με τσιγκλίσει και πάλι. Ακολούθησε φυσικά μια μάχη μεταξύ μας (μπουνιές, κεφαλοκλειδώματα, τρικλοποδιές…) και αφού είδε κι απόειδε πήγε προς τη γωνιά της να πιεί νερό με ύφος και κίνηση του στυλ «άμα ήθελα…, αλλά σε λυπάμαι!» Χα!

Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω να ξυπνήσω μετά από την παραπάνω σκηνή. Αν και λίγο νωρίτερα από το κανονικό, σηκώθηκα και ετοιμάστηκα σε χρόνο μηδέν. Ήρθα στη δουλειά χαρακτηριστικά νωρίς και είμαι μια χαρά! Έξω έχει τρελή ομίχλη και είναι ό,τι πρέπει να συγκεντρωθώ και να οργανωθώ Δευτεριάτικα…

Γρανίτης

Μικρός πήγαινα τα καλοκαίρια στον Γρανίτη. Ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα και κανένα 20λεπτο από την πόλη. Είχε (και έχει) σπίτι ο θείος μου, αδερφός της μητέρας. Δεν θα ξεχάσω την επαφή με τη φύση που είχε κάτι το τελείως διαφορετικό (θαρρείς «απόκοσμο») σε τόσο μικρή απόσταση χρονική και χιλιομετρική από το κλασικό και κρύο διαμέρισμα της πόλης.

Το σπίτι ήταν διώροφο με υπόγειο, κοντά στο κέντρο και αρκετά ψηλά του μικρού χωριού, με ξύλινα πατώματα και κουφώματα και φυσικά(…) ένα μεγάλο τζάκι στο ισόγειο. Μεγάλη αυλή, κυρίως από την πίσω μεριά του σπιτιού με χώρο για ζαρζαβατικά, αποθηκευτικούς χώρους για τα ξύλα το τζακιού και αρκετούς χώρους για κρυφτό ή κυνηγητό. …Χωριό με την ωραία εικόνα που έχει ο καθένας μας.

Δεν θα ξεχάσω…

Τις εξερευνήσεις στο δάσος όπου πηγαίναμε συνήθως με τον Παναγιώτη. Τι βρίσκαμε; Χμ… ένα λεπτό να ανακαλέσω ντέιτας: Σκορπιούς ζωντανούς κάτω από πέτρες, σε συγκεκριμένο σημείο που ξέραμε ότι είχε μπόλικους, τους οποίους πιάναμε με ξυλάκια. Δεν θυμάμαι να με τσίμπησαν ποτέ. Θυμάμαι το αντίδοτο που φτιάχναμε (λειτούργησε ποτέ, δεν ξέρω) ρίχνοντάς τους μέσα σε μπουκάλια με οινόπνευμα για να φύγει το δηλητήριο (νομίζω, δεν παίρνω και όρκο). Σπασμένα, αλλά και ολόκληρα αυγά χελώνας που είχαν θάψει στην άμμο, κοντά σε ζεστά ή σε ανοιχτά μέρη για να τα βλέπει ο ήλιος ώστε να εκκολαφτούν. Μανιτάρια διαφόρων σχεδίων και χρωμάτων, κολλημένα στα δέντρα ή στις ρίζες αυτών. Λιμνούλες με διάφορα ζουζούνια και αράχνες που φτιάχνανε φωλιές μέσα στο νερό, με την τεχνική του δύτη. Κρυμμένα πυροβολητήρια με ωτοασπίδες και κασόνια με όπλα που φρόντιζαν φαντάζομαι τα φανταράκια της περιοχής. Παράξενες και τεράστιες πεταλούδες, σαν τις «βασίλισσες» με χρώματα και σχέδια για κάδρο. Πόσες σκοτώσαμε δεν θυμάμαι, αλλά δεν με χαροποιεί πια το γεγονός είναι αλήθεια. Τους μπάμπουρες ή χρυσόμυγες τις λένε κάποιοι, αν και δεν ταιριάζει στο μέγεθος τους, που πιάναμε και τους δέναμε με κλωστή, ακριβώς κάτω από το λαιμό και πάνω από το σώμα τους, εκεί στην ειδική εσοχή για αυτόν το σκοπό (…) για να πετάνε στον ουρανό και να τους βλέπουμε μέχρι να χαθούν στον ορίζοντα.

Δεν θα ξεχάσω…

Το παγωμένο νερό, που το πρωί δεν ήθελες με τίποτα να σε ακουμπήσει, νόμιζα ότι θα έμενα στήλη πάγου σε κλάσματα. Την μυρωδιά του καμένου ξύλου που τσιρτσιρίζει στο τζάκι και που ενίοτε ήταν η αρχή για ένα ζουμερό και πεντανόστιμο τσιμπούσι. Το κρύο κάθε βράδυ που μεταμόρφωνε το πάπλωμα ή τη βελέντζα σε απαραίτητο συνοδευτικό αντικείμενο ύπνου και μένα κάτω από αυτό ακίνητος, μπας και μπει ελάχιστος αέρας και παγώσω. Τη "μεγάλη" μας ξαδέρφη, τη Σίλη, που ζωγράφιζε πρόσωπα σε καμβά και καμιά φορά γρατζουνούσε την κιθάρα της με παρέα ή και όχι...

Μερικά πράγματα και εικόνες και μυρωδιές και συναισθήματα μένουν για πάντα τυπωμένα στους καταχωρητές του μυαλού μας (heart registers – oh my god!). 

Να ‘στε καλά όλοι οι συμμετέχοντες σ’ αυτές τις εικόνες… :-)

Ίσως να φανεί χρήσιμο...

Σε ένα μπάρμπεκιου μία γυναίκα σκόνταψε κι έπεσε κάτω. Βεβαίωσε όλους ότι ήταν εντάξει (προσφέρθηκαν να  καλέσουν ασθενοφόρο) και ότι απλά σκόνταψε εξαιτίας των καινούριων της παπουτσιών. Αφού ανασκουμπώθηκε της έδωσαν ένα άλλο πιάτο με φαγητό. Παρά το γεγονός ότι η Μαρία φαινόταν λίγο ταραγμένη, συνέχισε να απολαμβάνει το υπόλοιπο της βραδιάς. Λίγο αργότερα ο σύζυγος της Μαρίας τηλεφώνησε για να ειδοποιήσει όλους ότι είχε πάει τη σύζυγό του στο νοσοκομείο ( η Μαρία πέθανε στις 6 τα ξημερώματα).

Είχε υποστεί εγκεφαλικό στο μπάρμπεκιου και δεν  στάθηκε δυνατό από κανέναν να το αντιληφθεί. Αν  κάποιος είχε καταλάβει τα συμπτώματα ότι επρόκειτο για εγκεφαλικό, ίσως η Μαρία να ζούσε σήμερα. 

Θα χρειαστείτε μόνο 1 λεπτό να διαβάσετε το παρακάτω. 

Ένας νευρολόγος είπε ότι εάν του φέρουν ένα θύμα  εγκεφαλικού μέσα σε 3 ώρες μπορεί να αντιμετωπίσει τις  επιδράσεις ενός εγκεφαλικού...ολοκληρωτικά! Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε, να διαγνώσουμε το εγκεφαλικό και να βρεθούμε κοντά στον ασθενή μέσα σε 3 ώρες.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ

Να θυμάστε τα '3' βήματα. Διαβάστε και μάθετε τα παρακάτω:

Καμιά φορά τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού είναι δύσκολο να αναγνωριστούν. Το θύμα μπορεί να έχει υποστεί βλάβη εγκεφάλου, ενώ οι άνθρωποι κοντά του δεν μπορούν να αντιληφθούν τα συμπτώματα του εγκεφαλικού. Οι γιατροί λένε τώρα ότι οποιοσδήποτε, χωρίς ιατρική εκπαίδευση, μπορεί να αναγνωρίσει ένα εγκεφαλικό, μέσα από τις 3 ακόλουθες απλές ενέργειες:

1. Ζητήστε του/της ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ.

2. Ζητήστε του/της να ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ (ΜΠΡΑΤΣΑ).

3. Ζητήστε του/της ΝΑ ΠΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (ΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ) π.χ. ...'Είναι μία ηλιόλουστη μέρα σήμερα'

Εάν δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε από τις 3 αυτές ενέργειες, καλέστε το 166 αμέσως και περιγράψτε τα συμπτώματα. Ανακαλύπτοντας ότι μία ομάδα από μη-ιατρικούς εθελοντές μπόρεσε να αναγνωρίσει αδυναμίες στο πρόσωπο, αδυναμίες στα χέρια και προβλήματα ομιλίας, οι ερευνητές παρακίνησαν το ευρύτερο κοινό να μάθουν αυτά τα 3 βήματα.

Smile!

Ποιά είναι η καλύτερη θεραπεία για την πιτυρίδα;
- Η φαλάκρα!

 

 

Λέει κάποιος στο φίλο του:
- Σήμερα το πρωί που σηκώθηκα, ένιωθα τόσο άσχημα που προσπάθησα να αυτοκτονήσω παίρνοντας χίλιες ασπιρίνες.
- Σοβαρά; και τι έγινε;
- Μετά τις δυο πρώτες ένιωθα καλύτερα και σταμάτησα...

 

 

- Χρυσή μου θα ήθελες να πάμε μια βόλτα με ένα μεγάλο αμάξι, με οδηγό;
- Φυσικά, αγάπη μου.
- Υπέροχα! Θα πάρουμε τότε το λεωφορείο.

 

 

Ο σύζυγος γυρίζει σπίτι αγριεμένος.
- Τι έχεις; τον ρωτάει η σύζυγος.
- Άσε με! της λέει αυτός, τσακώθηκα με το θυρωρό!
- Για ποιο λόγο;
- Λέει πως έχει πάει με όλες τις γυναίκες της πολυκατοικίας, εκτός από μια!
- Μμμ... θα είναι εκείνη η ψηλομύτα του τρίτου!

 

 

Ήταν δυο φίλοι και αποφάσισαν να πάνε να παίξουν μπάλα. Πάνε τέλος πάντων και λέει ο ένας:
- Εσύ θα κάνεις τους 11,000 θεατές και εγώ τους 11 παίκτες.
- ΟΚ!!!
Αρχίζει το ματς. 
Στα μέσα του παιχνιδιού ο παίχτης βάζει γκολ. Ο θεατής πανηγυρίζει και πετάει ένα μπουκάλι στον παίχτη και ο παίχτης του λέει:
- Καλά ρε συ 11 παίχτες εμένα βρήκες να πετύχεις;
- Καλά 11.000 θεατές, πού ξέρεις ότι ήμουν εγώ;

 

 

Λέει η γυναίκα στον άντρα:
- Άντρα μου, ντρέπομαι πάρα πολύ.
- Γιατί αγάπη μου;
- Γιατί το σπίτι μας το πήρε ο πατέρας μου, τα ρούχα μας τα αγοράζει η μάνα μου, τα ψώνια η αδερφή μου και το αυτοκίνητο μας το αγόρασε η θεία μου.
- Καλά κάνεις και ντρέπεσαι, αυτός ο ανεπρόκοπος ο αδερφός σου τίποτε δεν μας πήρε!

 

 

- Τι κοινό έχουν οι άνδρες με τα σαλιγκάρια;
- Έχουν κέρατα, τους τρέχουν τα σάλια και νομίζουν ότι το σπίτι είναι δικό τους!

 

 

Ο πρωθυπουργός πάει στον καταυλισμό των τσιγγάνων και λέει ότι όσοι έχουν πάνω από 5 παιδιά θα πάρουνε από ένα σπίτι.
Το ακούει ένας τσιγγάνος και λέει:
- Α, ρε γυναίκα! Έχουμε μόνο 4 παιδιά. Αλλά δεν πειράζει θα πάω να φέρω και τα δύο που έκανα με μία άλλη..
Πηγαίνει τα φέρνει, και τα βάζει σε μία σειρά να τα μετρήσει.
Τα μετρά, τα ξαναμετρά, πάλι 4 τα βγάζει..
- Ρε γυναίκα, πάλι 4 τα βγάζω! Τι στο καλό;
- Α, τα άλλα δύο ήρθε ο πατέρας τους και τα πήρε!

 

 

Mετά από πάρα πολύ καιρό, συναντιούνται δυο παλιόφιλοι. 
Αγκαλιές, φιλιά, χαρές! 
- Ρε να τα πούμε κάποια στιγμή, προτείνει ο πρώτος. 
- Tι λες για Δευτέρα απόγευμα; 
- Δευτέρα δεν γίνεται, πάει ο Mήτσος για κυνήγι. 
- Tότε την Tετάρτη; 
- Oύτε την Tετάρτη, ξαναπάει ο Mήτσος για κυνήγι. 
- Tότε το Σαββατοκύριακο; 
- Με τίποτε. Το Σαββατοκύριακο φεύγει ο Mήτσος για κυνήγι, όλη τη μέρα! 
- Ποιος είναι αυτός ο Mήτσος, ρε μεγάλε; απόρησε ο πρώτος. 
- Nα σου πω την αλήθεια εγώ τον Mήτσο δεν το ξέρω, αλλά όταν αυτός πάει για κυνήγι εγώ πάω με τη γυναίκα του!

 

 

Μια γυναίκα μπαίνει σε ένα κατάστημα με είδη κυνηγίου και ζητάει να αγοράσει ένα όπλο.
- Είναι για τον άντρα μου, εξηγεί στον υπάλληλο.
- Μήπως σας είπε τι διαμέτρημα θέλει να αγοράσετε;
- Μη λέτε βλακείες, αφού δεν ξέρει ότι θα τον πυροβολήσω!

 

Μην ξεχάσετε να δείτε τα δύο (και άλλα έχει ο γιουτιούμπις...) σπαρταριστά βιντεάκια που έβαλα κάτω από τις ψηφοφορίες στην ενότητα "Δείτε και αυτά! :-)", αυτό για τον λεμούριο και το άλλο για το σκιουράκι. Θέλει ήχο και το γέλιο είναι δεδομένο!

Σκέψου... ;-)

As we grow up, we learn that even the one person that wasn't supposed to ever let you down probably will.

~ You will have your heart broken probably more than once and it's harder every time.

~ You'll break hearts too, so remember how it felt when yours was broken.

~ You'll fight with your best friend.

~ You'll blame a new love for things an old one did.

~ You'll cry because time is passing too fast, and you'll eventually lose someone you love.

So take too many pictures, laugh too much, and love like you've never been hurt because every sixty seconds you spend upset is a minute of happiness you'll never get back.

Don't be afraid that your life will end,
be afraid that it will never begin.

Για αυτούς που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα...

·         Το υγρό μέσα στις φρέσκες καρύδες μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν υποκατάστατο του πλάσματος στο αίμα!

·         Κανένα κομμάτι χαρτί δεν μπορεί να διπλωθεί παραπάνω από 7 φορές.

·         Τα γαϊδουράκια σκοτώνουν ετησίως περισσότερους ανθρώπους απο την πτώση αεροπλάνων!

·         Καίς περισσότερες θερμίδες όταν κοιμάσαι παρά όταν βλέπεις τηλεόραση!

·         Οι βαλανιδιές δεν παράγουν βελανίδια παρά όταν γίνουν τουλάχιστον 50 ετών ή και περισσότερο.

·         Το πρώτο προϊόν που είχε barcode ήταν η τσίχλα Wrigley's

·         Ο Βασιλιάς στις κούπες είναι ο μόνος Βασιλιάς χωρίς μουστάκι!

·         Η Αφροδίτη είναι ο μόνος πλανήτης που στριφογυρίζει κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. (Καθώς η Αφροδίτη συσχετίζεται συνήθως με τη γυναίκα, τι σας λέει αυτό;)

·         Τα μήλα και όχι η καφεΐνη είναι πιο αποτελεσματικά για να σας ξυπνήσουν το πρωί.

·         Τα περισσότερα μόρια της σκόνης στο σπίτι σας προέρχονται από νεκρά κύτταρα του δέρματος σας!!!

·         Ο πρώτος ιδιοκτήτης της Marlboro Company πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα. Το ίδιο έγινε και με τον πρώτο 'Marlboro Man.'

·         Ο Walt Disney φοβόταν τα ποντίκια!

·         Τα μαργαριτάρια λιώνουν στο ξύδι!

·         Είναι δυνατόν οι αγελάδες να ανέβουν τις σκάλες αλλά όχι να τις κατέβουν.

·         Η κραυγή της πάπιας δεν έχει ηχώ και κανείς δεν ξέρει γιατί.

·         Οι οδοντίατροι συνιστούν να τοποθετούμε τον οδοντόβουρτσα μας τουλάχιστον 2 μέτρα από τη λεκάνη για να αποφεύγονται τα σταγονίδια που προέρχονται από το τράβηγμα στο καζανάκι!!!

Μία ανάρτηση κατόπιν παραγγελίας με τίτλο: "Μετά τα 30, οι γυναίκες φέρονται σαν γεροντοκόρες;"

Είναι βραδάκι. Πλησιάζει το τέλος ενός πολύ όμορφου, αλλά όχι και συναρπαστικού, σαββατοκύριακου. Ο Άντρας λείπει από το σπίτι και δεν πρόκειται να εμφανιστεί, τουλάχιστον όχι αυτό το βράδυ. Αυτό ισοδυναμεί, μεταξύ άλλων, με αρκετό χρόνο που μπορώ να τον κάνω ό,τι θέλω. Εκτός αυτού, έχω και επιλογές. Επιλέγω να γράψω την ανάρτηση που μου ζητήθηκε. «Άλλωστε δε θα μου πάρει και πολύ χρόνο», σκέφτηκα. Έτσι νόμιζα.

Μία ώρα μετά, έχω βάλει ήδη ένα ποτάκι αλλά αυτή είναι η μοναδική εξέλιξη στην ιστορία αυτή. Η σελίδα του word εξακολουθεί να είναι λευκή. Με το ένα χέρι στηρίζω το κεφάλι μου και με το άλλο παίζω με τη γωνία της οθόνης του υπολογιστή μπας και μου δώσει απάντηση.

Αλλά γιατί πρέπει ΕΓΩ να γράψω γι’ αυτό? Επειδή πέρασα τα 30? Επειδή φέρομαι σα γεροντοκόρη? Επειδή και τα 2? Εεεεεεπππ…. Ανασφάλεια φύγε! Ερώτηση είναι το θέμα. ΕΡΩΤΗΣΗ. Έχασα για λίγο το ερωτηματικό. Πού να φανεί με τα Calibri 10άρια.. Ερώτηση είναι το θέμα. Ερώτηση όμως ύπουλη, που υπονοεί την απάντηση.

«Όχι», είναι η απάντηση μου πάντα σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Γιατί με το που απαντήσεις «ναι», αυτομάτως δημιουργείς έναν κανόνα. Άτιμη κοινωνία.. Γιατί πρέπει να φτιάχνουμε τέτοιου είδους κανόνες? Μήπως επειδή έχοντας μια λίστα κανόνων, γίνεται πιο εύκολη η ένταξη μας, η λειτουργία μας μέσα σε αυτή, η ικανότητά μας να αξιολογούμε και να αυτοαξιολογούμαστε, και σε τελική ανάλυση η ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις? Έχουμε σκεφτεί πόσο άδικο είναι αυτό για τις εξαιρέσεις του κανόνα? Αν είναι βέβαια πραγματικά εξαιρέσεις γιατί κάτι τέτοιου είδους κανόνες τείνουν να βάζουν ανθρώπους στο περιθώριο.

Ωωωπ, ξέφυγα. Στο θέμα μας τώρα.

Τι είναι γεροντοκορίαση στην τελική? Μια αρρώστια? Είναι κολλητική? Υπάρχει φάρμακο? Η απάντησή μου εδώ είναι «ναι».

Όλως τυχαίως, σήμερα διάβασα κάτι που μοιάζει με τον ορισμό της. Είναι όταν κάποιος έχει πληγωθεί στο σημείο Α, που φροντίζοντας να μην πληγωθεί στο σημείο Γ, συμπεριφέρεται σαν καθίκι στο σημείο Β.

Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε: ποια πραγματικά συμπεριφορά είναι γεροντοκορίστικη? Εγώ την έχω βρει. Αν το κάνετε, θα δείτε ότι την ίδια συμπεριφορά, το ίδιο άτομο, μπορεί να την έχει σε όλη του τη ζωή, είτε είναι 20 ή 30 ή 70, είτε είναι παντρεμένο ή όχι. Οπότε δεν έχει να κάνει με ηλικία και γάμο και φαίνεται ο παραπάνω ορισμός να μην έχει λάθος βάση.

Αν σας ενοχλούν οι γεροντοκορίστικες συναναστροφές σας, κόψτε τες και αφήστε τες στην ησυχία τους, μακριά από την αποδοκιμασία σας.

Αν δεν σας ενοχλούν οι γεροντοκορίστικες συναναστροφές σας, πιθανώς έχετε θυμώσει μαζί μου.

Αν είστε οι ίδιοι γεροντοκόρες (ή γεροντοπαλίκαρα – μην ξεχνιόμαστε) και το γουστάρετε, συνεχίστε.

Αν είστε οι ίδιοι γεροντοκόρες (ή γεροντοπαλίκαρα – μην ξεχνιόμαστε) και δε το γουστάρετε .. ε, δεν ξέρω, μάλλον δεν το ξέρετε ότι είστε, οπότε ανατρέξτε 5 παραγράφους πάνω, και σκεφτείτε. ΑΝ θέλετε βέβαια...

Κολοκυθόσουπα

Τη δοκίμασα στην Ολλανδία και μ’  άρεσε πάρα πολύ. Να την περιγράψω και όποιος θέλει λεπτομέρειες, εδώ είμαστε…

Τσιγαρίζουμε σε αγνό λαδάκι 2 μέτρια κρεμμύδια. Κόβουμε σε κυβάκια 1 κολοκύθι (μέγεθος πεπονιού – υπολογίστε αν έχετε τεράστιο) γλυκό και 2 μέτρια μήλα. Τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα με ένα 1 λίτρο (ίσως και παραπάνω) καυτό νερό. Βράζουν περί τα 20 λεπτά. Τα λυώνουμε όλα τα υλικά στην κατσαρόλα με ένα μίξερ χειρός (εγώ έχω το minipimer, νομίζω έτσι λέγεται) για να γίνει βελουτέ. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, τρίβουμε μοσχοκάρυδο, ένα ή δύο κύβους χορταρικών και σερβίρουμε πασπαλίζοντας από πάνω με θυμάρι. Είναι σούπα με Σ κεφαλαίο. Αν κάποιος θέλει, την εκτελώ και ζωντανά στο χώρο του με τη σχετική οικονομική επιβάρυνση (1.250 ευρώ το 10λεπτο – άνευ ΦΠΑ).

Υλικά: λάδι, 2 κρεμμύδια, 1 πεπονέ (σε μέγεθος) κολοκύθι, 2 μήλα, 1-2 κύβους χορταρικών, αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, θυμάρι

Χρόνος εκτέλεσης: 30'

Άτομα: 4 (ή 2 πεινασμένοι)

Καλή σας όρεξη! Τολμήστε την…

Τεστ

Απαντήστε και κερδίστε!

1. Υπάρχει 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου στην Τουρκία ;
   
2. Μερικοί μήνες έχουν 31 ημέρες. Πόσοι μήνες έχουν 28 ;
   
3. Πόσο κάνει 30 δια 1/2 συν 10 ;
   
4. Ο γιατρός σου δίνει 3 χάπια και σου λέει να παίρνεις 1 κάθε μισή ώρα. Σε πόση ώρα θα έχεις πάρει όλα τα χάπια ;
   
5. Ένας κτηνοτρόφος έχει 17 πρόβατα και όλα πλην 9 πεθαίνουν. Πόσα μένουν ζωντανά ;
   
6. Πόσα ζώα από κάθε είδος πήρε ο Μωϋσής στην κιβωτό ;
   
7. Ο κρεοπώλης έχει ύψος 1.80. Τι ζυγίζει ;
   
8. Αν υποθέσουμε ότι οι κάτοικοι της Αρκτικής λιμοκτονούν, γιατί δεν μπορούν να φάνε τα αυγά των πιγκουΐνων ;
   
9. Μπορείς να πάρεις φωτογραφία έναν άνθρωπο με ξύλινο πόδι ;
   
10. Πόσες φορές μπορείς να αφαιρέσεις το πέντε από το 25;
    
11. Ποιο ήταν το ψηλότερο βουνό πριν ανακαλυφθεί το Έβερεστ ;
    
12. Τι ζυγίζει περισσότερο, ένα κιλό υδράργυρος ή ένα κιλό σίδερο ;
    
13. Δύο νομίσματα έχουν αξία 55 δρχ. και το ένα δεν είναι τάλιρο. Τι είναι τα νομίσματα ;
    
14. Η μαμά του Γιώργου έχει τρία παιδιά. Το πρώτο το λένε Παρασκευή. Το δεύτερο Κυριακή. Το τρίτο ;
    
15. Κάποιος οδηγά με σβηστά τα φώτα, ο δρόμος δεν έχει φώτα, μια μαύρη γάτα πετάγεται, την βλέπει φρενάρει και την γλιτώνει. Πως γίνεται αυτό ;
    
16. Χρειάζονται 5 λεπτά για να βράσεις ένα αυγό. Πόσα λεπτά χρειάζονται για να βράσεις 3 αυγά ;
    
17. Σε ποια πλευρά του φλιτζανιού ανήκει το χερούλι ;
    
18. Ένας σκύλος έχει 4 πόδια αλλά δεν μπορεί να τρέξει. Πως γίνεται αυτό ;
    
19. Αν έχεις 5 ψάρια και τα δύο πνιγούν, πόσα ψάρια σου μένουν ;
    
20. Δύο μωρά γεννιούνται τον ίδιο χρόνο, την ίδια μέρα, την ίδια στιγμή, στο ίδιο μαιευτήριο, από την ίδια βιολογική μητέρα. Πως γίνεται να μην είναι δίδυμα ;
    
21. Που φυτρώνουν οι πατάτες ;
    
22. Ποια λέξη προφέρεται πάντα λάθος ;