Μέχρι το τέλος του χάρτη...

Παρασκευή 4/7 μεσημέρι αναχώρηση.

Πρώτος μας προορισμός, η Αλεξανδρούπολη και πιο συγκεκριμένα, Νέα Χιλή. Έκλεισα μια διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο Νεφέλη. Το όνομά του, πρέπει να το παραδεχτώ, με "τράβηξε" και μου έκανε ένα "κλικ" για να το επιλέξω.

Το ξενοδοχείο κλασικό, ψιλοπολυτελές, με πισίνα, ίντερνετ κόρνερ, στάντ με ψιλικά, πρωινό ok κλπ. Η Όλγα ενθουσιασμένη για το παχύ χαλί στο διάδρομο και τις άσπρες παντόφλες με το Νεφέλη σε ...κόκκινο χρώμα γραμματοσειράς. Περάσαμε ήρεμα, απλά, με βόλτα στην Αλεξανδρούπολη, παγωτό στο λιμάνι, καταναλώσαμε "γύρο σε πίτα απ' όλα" αμφιβόλου ποιότητας (πήγαν να μου φάνε και 5 ευρώ στα ρέστα...), χαλαρό περπάτημα στους τετραγωνιζέ δρόμους της πόλης. Το βράδυ η Όλγα με κέρδισε στο ποδοσφαιράκι με αέρα, τράκαρε καμιά 10αριά φορές με άλλα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, "ζήλεψε" ένα κοριτσάκι που έκανε τραμπολίνο με απανωτές κωλοτούμπες στυλ Μελισανίδη... Αν και δεν μπορέσαμε τελικώς να βραχούμε στην πισίνα του ξενοδοχείου περάσαμε μια χαλαρή μέρα.

Την επομένη κατευθυνθήκαμε προς το Τυχερό (στον Προβατώνα δεξιά στο φανάρι) και μείναμε στη Θράσσα. Μοναδικός ξενώνας, με έντονο το προσωπικό ύφος της ιδιοκτήτριας (το νοικιάζει από τον δήμο της περιοχής τα τελευταία 6-7 χρόνια), με πολλά προϊόντα αγροτουριστικά, μπλούζες WWF, σκαλιστά, κεριά, ξύλινα, βιβλία, χάρτες, επιτραπέζια και ζεστές - φρέσκιες πίτες να περιμένουν στον πάγκο της ρεσεψιόν. Η φωτογραφία είναι από το δωμάτιο "7" που μείναμε και δεν άρεσε στην Όλγα, που "συνήθισε" στο ερκοντίσιον και το διπλό, σούπερ Κινγκ, καλιφόρνιαν στάιλ κρεβάτι (βλ. ξενοδοχείο Νεφέλη...).

10 μέτρα από τη λίμνη, πάπιες, χήνες και πελαργοί τριγύρω, γάτες να περιμένουν στωικά στην είσοδο του ξενώνα για ένα χάδι του επισκέπτη, μια ευκαιρία για να μείνεις εσύ με τον εαυτό σου ή 2-3 παρέες να απολαύσουν ...απλά (!) τη φύση που ξεδιπλώνεται έντονα τριγύρω. Τα κουνούπια όντως ήταν ένα θέμα (δίπλα στη λίμνη βλέπεις!) και τα δωμάτια εξοπλισμένα με ταμπλέτες για τη νύχτα αλλά και σίτα στις πόρτες των μπλακονιών.

Αξίζει, ναι, αξίζει κάποιος από Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή άλλου να κάνει μια 3ημερη (π.χ.) απόδραση από την τρέλα της ημέρας και να βρει αυτά που ο καθένας μας ψάχνει, αλλά δεν έχει ποτέ το χρόνο να το κάνει και μονίμως βρίσκει δικαιολογίες να το αναβάλει (για άλλη μια φορά).

Τελικά: μου άρεσε πολύ και έδωσα υπόσχεση να το ξανακάνω...