1η μεγαλούτσικη απόδραση...

Μάλιστα... η πρώτη μου μεγαλούτσικη απόδραση 2ημέρου, ολοκληρώθηκε ίσως καλύτερα απ' ότι φανταζόμουν! Αναχώρησα Σάββατο πρωί (λίγο αργότερα απ' ότι αρχικά υπολόγιζα) και μετά από 2μιση ώρες έφτασα στη Γερακινή. Σταμάτησα για 20λεπτη ξεκούραση και πρωινό (μπουγάτσα-κακάο) στην Ασπροβάλτα και συνέχισα ωραία και καλά το ταξιδάκι μου. Ο δρόμος και η κίνηση σχεδόν μηδενική, ο καιρός ιδανικός για τέτοιου είδους εξορμήσεις.

Γεμάτο το διήμερο από τοπικές αποδράσεις (*Ο.Π.Α. δες το σλάιντ σόου πατώντας πάνω στο "τοπικές αποδράσεις") καθώς και με ώρες χαλάρωσης και ηρεμίας. Λίγο το παράκανα στο φαγητό, αλλά δεν φταίω εγώ! Υπήρχε κορμός (αχ-ρε-Μαρία), 2 διαφορετικά τσιζ κέικ με φράουλες και κεράσια (αχ-ρε-Μαρία-2), κοκκινιστό (αχ-ρε-Μαρία-3), κλαμπ σάντουιτς (αχ-ρε-Μαρία-4), ξηροί καρποί κ.α. Τι να κάνεις και πώς να αντισταθείς, όταν μάλιστα είσαι με ανθρώπους που τους "πας και σε παν"...

...

Δεν είχα πάει ξανά στον Αρμενιστή (*Ο.Π.Α. δες την ιστοσελίδα της παραλίας του Αρμενιστή πατώντας πάνω στο "Αρμενιστή"). Τι θάλασσα! Κύματα μισού - ενός μέτρου, με δύναμη έντονη που σε παρασέρνει όπου θέλει, χρώμα πράσινο και μπλε, πολλά δέντρα σχεδόν στην παραλία με παχιά σκιά, κόσμος άπειρος (λέμε τώρα...), διάθεση άκρως χαλαρή. Ρολόγια και κινητά απαγορεύονται. Ο χρόνος περνάει όπως θέλει αυτός και εσύ απλά κρατιέσαι και ακολουθάς ήρεμα.

Μετά τον Αρμενιστή, βουρ για Πόρτο Κουφό (*Ο.Π.Α. δες μια συλλογή φωτογραφιών πατώντας πάνω στο "Πόρτο Κουφό"). Βάση υποβρυχίων στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, λιμανάκι γραφικό και ήσυχο, ταβερνάκια απλά και καθαρά. Η πείνα στο κατακόρυφο. Τσακίσαμε (εγώ, ο Γιάννης, ο Κρις και ο Αρσένης) διάφορες γεύσεις κρεατικών και ψαρικών με μπύρα (Κάιζερ), κόλες κόκες και σαλατικά, απολαμβάνοντας το λιμάνι με τα καράβια και την θάλασσα μπροστά μας. Νιρβάνα με καραμελωμένα καρύδια και εφημερίδα από το μαγαζάκι που τα είχε όλα. Επιστροφή με τον Κρις να οδηγάει και τον Γιάννη να έχει φτάσει στις 47 οδηγικές παρατηρήσεις από αυτές που τονώνουν το ηθικό του οδηγού και τον κάνουν να σκέφτεται αν θα πρεπε να είχε βάλει κουμπί εκτόξευσης του συνοδηγού την τελευταία φορά που πήγε στο συνεργείο... ;-)

Όμορφα όλα: αδέρφια και ανίψια, μια ζωντανή σημερινή οικογένεια που κινείται, ζει και προχωράει μπροστά, χαλαρή διάθεση, τοπία όμορφα... τι να πει κανείς! Μμμμ....

Επιστροφή στην καθημερινότητα: έβαλα το κινητό να με ξυπνήσει στις 6 το πρωί της Δευτέρας. 6 και 20 χαιρέτισα τον αγουροξυπνημένο Γιάννη, καβάλησα τη μηχανή, έβαλα βενζίνη στον αγουροξυπνημένο βενζινά ("Δράμα πάω," "μπράβο! καλό δρόμο να ΄χεις!") και σε 2 ώρες υπέγραφα στο παρουσιολόγιο "Ώρα εισόδου 8:20" και κάθισα στον υπολογιστή μου.

Πώς αισθάνομαι; Ανανεωμένος, φρέσκος, ορεξάτος και με αρκετά μαλλιά πιο ελαφρύς! Ναι, ο Αρσένης πήρε την κουρευτική και με τη βοήθεια του Κρις, τις υποδείξεις του Γιάννη ("όχι τόσο κοντά!", "βάλτε το στο 21 και μετά βλέπουμε..."), τα γέλια της Μαρίας και την γεμάτη απορία φατσούλα της Χαράς, μεταμορφώθηκα σε νεοσύλλεκτο / φυλακισμένο του Κορυδαλλού.

Αν μου άρεσε; Σαφώς και ναι!

Θα τα ξαναπούμε αδέρφια! Να 'στε πάντα γεροί και δυνατοί...

[ *Ο.Π.Α. = Οδηγίες Προς Αρχαρίους ]