Κάτσε ντε...

Μάλλον κόλλησα "άσχημα". Δεν μου έφταναν οι δύο ώρες που έκανα για να έρθω από Χαλκιδική στη Δράμα, το πρωί της Δευτέρας και είπα: "δεν πετάγομαι για έναν καφέ στην Ξάνθη;"Έβαλα βενζίνη, δεν καθάρισα το κράνος από τα μυγάκια, μπαμπουράκια, πεταλούδες και άλλα εντομάκια, φόρεσα το μπουφάν Α.Δ. (βλ. Απεριορίστων Διαδρομών) και έφυγα για την πόλη μου. Πόλη μου;... Ναι, έτσι την αισθάνομαι, αφού πέρασα εκεί τα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής.

Ή διαδρομή που επέλεξα ήταν από Παρανέστι - Σταυρούπολη - Ξάνθη. Μετά τον Νικηφόρο είδα μια πινακίδα που έγραφε: "Προσοχή, στροφές σε μήκος 15 χλμ.". Ναι! Αυτό είναι! Τι ωραία πινακίδα... Χτένισα το λοιπόν τα 15 χιλιόμετρα -ήθελα να ήταν παραπάνω- απολαμβάνοντας τη διαδρομή (Tip: Ποτέ δεν πατάμε τη διαχωριστική γραμμή του δρόμου, γλιστράει πολύ). Η μηχανή ψιλοάναψε. Έτσι τουλάχιστον ένοιωσα. Σηκώθηκα αρκετές φορές όρθιος, καθόμουν στο πίσω μέρος της σέλας, αυτό του συνεπιβάτη, έσκυβα μπροστά, μετατοπίζοντας το βάρος μου κατάλληλα στις στροφές και γενικά δοκίμαζα και μάθαινα τη συμπεριφορά της μηχανής μου. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να ανοίξω ελαφρά το τζάμι του κράνους για να μυρίσω τον αέρα. Σφάλμα μέγιστο. Την ίδια χρονική στιγμή, μια πεταλούδα άσπρη με ασημί ανταύγες, από τις μεγάλες κιόλας, σκέφτηκε να δει αν το στόμα μου ήταν αρκετά μεγάλο για να κάνει φωλιά ή κακά ή εξερεύνηση μέσα του. Ήταν πολύ πικρή η γεύση της γαμώτη! Ειδικά τα φτερά της είχαν μπόλικη σκόνη και για αρκετή ώρα έφτυνα κεραίες και φτερά. Το ποδαράκι της ήταν λιγάκι νοστιμούλι για να πω την μαύρη αλήθεια. Το 'φτυσα όμως και αυτό.

Στο δρόμο για Ξάνθη, κοντά στη Χωριστή συνάντησα τον Λευτέρη. Ο Λευτέρης είναι ο πρώην κάτοχος της μηχανής. Σταματήσαμε, τα είπαμε λιγάκι και δώσαμε αόριστο ραντεβού στο Παρανέστι. Θα βρεθούμε εκεί κάποια στιγμή. Εγώ με τη μηχανή, αυτός με το ποδήλατο. Θα ξεκινήσει 3-4 μέρ..., ε... ώρες πιο πριν για να βρεθούμε εκεί. Σωστός ο παίκτης!

(Ψάχνω αυτές τις μέρες τον πιο εύκολο και ασφαλή τρόπο να προσαρμόσω μια ψηφιακή καμερούλα στη μηχανή για να τραβήξω πλάνα από διαδρομές. Είδα διάφορα σάιτς και είμαι κοντά στην υλοποίηση. Έτσι θα ανεβάσω στα κοντά μερικά ωραία πλάνα. Ψηφίστε!)

Επέστρεψα από Ξάνθη -μένει ο αδερφός μου εκεί με τη γυναίκα του και το παιδί τους- κατά τις 8 το βραδάκι. Ο καφές στην Ξάνθη έγινε δροσερό καρπούζι (πολύ καλύτερα) και η συζήτηση με τον αδερφό μου, για τι άλλο;... για μηχανές... Με πώρωσε για άλλη μια φορά με αυτά που πέρασε, είδε, απόλαυσε οδηγώντας μια από τις καλύτερες μηχανές που υπάρχουν (BMW R1100RT) και με ..."τσάτισε" που την έδωσε γιατί δεν την ήθελε πια. Αν είναι δυνατόν!. Ξάνθη - Γύθειο με τη μηχανή; 3.000 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα απόδραση; Και να μην πονάει ο ...πωπός! Αυτό κάτι λέει.

Τότε με πήρε φόνι η Έλλη. Όσοι δεν την ξέρετε, είναι από τα πιο εντάξει και κουλ άτομα που έχω γνωρίσει ποτέ. Ανοιχτό μυαλό, ταλέντο στη ζωγραφική, γνώσεις πολλές για AutoCad, Photoshop και όλες τις σχετικές εφαρμογές γραφείου (βλ. Όφις), χαρντροκού μέχρι αηδίας (και καλά κάνει) και έχει δύο πανέμορφα -όχι πλαστικά- hairpins στα μαλλιά της...

Το Αγροτικό στην Καλύφυτο ήταν μια πολύ καλή επιλογή. Πήγαμε εγώ, ο Νίκος και η Έλλη και κάτσαμε έξω, είχε δροσερό αεράκι, γεύσεις ωραίες και μια κατσίκα (όχι αρνάκι) που είχε χαθεί και βέλαζε επί μισαώρου έξω από το φράχτη της ταβέρνας. Κατά τις 12 φύγαμε. Περάσαμε πολύ όμορφα, μιλώντας για ο,τιδήποτε μας άρεσε εκείνη τη στιγμή.

Ωραία!

Δες αυτό: Το βιντεάκι (αισχρό, κακή ποιότητα εικόνας και ήχου), το τράβηξα με το κινητό μου φτάνοντας στην Αδριανή κατά τις 8 μ.μ. επιστρέφοντας από Ξάνθη. Αν παρόλα αυτά θέλεις να το δεις, πάτα εδώ.