Θρησκευτική πανήγυρη στην Πλατανιά

Ημέρα κατάνυξης (ή κρασο…, μπυρό…, ρετσινό…). Πέμπτη 29 του μηνός, είπαμε να βρεθούμε όλοι οι πιστοί στο χωριό Πλατανιά με την αρμόζουσα θρησκευτική ανάταση. Ανέβηκα με τη μηχανή. Η Σουζάνα, ο Κυριάκος και ο Θανάσης με ένα μικρό, μπλε και υπερβολικά αργό αυτοκίνητο. Νομίζω Όκελ Σκόρσα είναι η μάρκα του – δεν θυμάμαι, θα σας γελάσω.

Στο δρόμο τα είδα όλα. Ξέχασα να πάρω μπουφανάκι και η θερμοκρασία της διαδρομής ήταν στο όριο του να σε πιάσει η νόσος του Πάρκινσον. Ευτυχώς πάντως, φορούσα κράνος και δεν καταβρόχθισα τα 12 περίπου τρισεκατομμύρια έντομα που ήθελαν να βρουν ζεστασιά και θαλπωρή στο υγρό περιβάλλον της στοματικής μου κοιλότητας. Ο Κυριάκος οδηγός του τετράτροχου οχήματος, είχε την ατυχή σκέψη να με προσπεράσει κάποια στιγμή. Την επόμενη φορά που τον είδα ήταν στην εκκλησία του χωριού.

1 θρησκευτική πανήγυρη, 1 τραπέζι, 13 πιστοί.

Πήραμε:

• 8 μερίδες σουβλάκια (σάπια)
• 15 μπύρες
• 5 ρετσίνες
• 5 κόλες
• 5 γαριδάκια
• 5 πατατάκια

Με το καλημέρα, που καθίσαμε, άρχισαν τα ποντιακά. Η πρώτη μπουνιά στο στομάχι. Προσπάθησα να σκέφτομαι για την πυρηνική σύντηξη στο Βερολίνο τις πρώτες μέρες του 2^ου παγκοσμίου πολέμου για να τη βγάλω καθαρή. Η βραδιά συνέχισε με θρακιώτικα, μικρασιάτικα, νησιώτικα και έκλεισε ξανά με ...ποντιακά. Την έβγαλα καθαρή! Δεν το περίμενα. Θες η παρέα, θες τα οινοπνεύματα που κατανάλωνα, θες η λίστα με τα δώρα του πανηγυριού… όλα πήγαν καλά. Α! Τα δώρα… Μεταξύ άλλων κληρώθηκαν:

• Ένα εισιτήριο Δράμα – Θεσσαλονίκη (με επιστροφή)
• Αρκετά βιβλία με συνταγές μαγειρικής
• Τρεις προβατίνες

Κατά τις 12 παρά κάτι την κάναμε για Δράμα. Οι υπόλοιποι κάθισαν μέχρι τη 1 και μισή. Το κέφι στο κατακόρυφο. Η κατάνυξη ολοφάνερη. Η πανήγυρη έδωσε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το μοναδικό Σούπερ Μάρκετ του χωριού όπου τα μεγάλα γαριδάκια είχαν λήξει προ 3μηνου («θείο, τα γαριδάκια έχουν χαλάσει…», «ε, και ποιος θα το καταλάβει ωρέ;»), τα πατατάκια είχαν περιθώριο 1-2 μήνες ακόμη…

Ωφέλιμα συμπεράσματα:

• είμαστε για τα πανηγύρια,
  
• η Ελευθερία δεν μπορεί να αντισταθεί στους ήχους των οργάνων και χορεύει ασταμάτητα,
  
• η Δώρα προσπαθεί να κάνει μπάνιο με μπύρα («μην το πιείτε, λουστείτε»),
  
• η Κική κουβαλάει πολλά λεφτά στην τσάντα της,
  
• η Δόμνα δεν έκανε ακόμη επιτήρηση του πιστοποιητικού της,
  
• ο Σάκης έχει πουλήσει 3.043 σπίτια και δεν έχει αλλάξει ακόμη αυτοκίνητο

Ανεπανάληπτες στιγμές!

Ιατρική ενημέρωση

Το παραθέτω αυτούσιο, όπως μου το έστειλαν. Δεν είμαι πεπεισμένος ότι όλα όσα γράφονται είναι σωστά ή τσεκαρισμένα ή απλά θέλουν να κάνουν θόρυβο. Κρίνετε.

Ενημέρωση για τον καρκίνο από το νοσοκομείο John Hopkins:

1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πιο δύσκολα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί. Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ:

• Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα. Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
• Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
• Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
• Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων. Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
• Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης. Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.

Συναισθήματα

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Tο Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;».

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα – να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο Άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.

«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.

Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο οποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.

Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος, για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.

Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.

Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

H Ματαιοδοξία έβλεπε από μακριά όλο αυτό το σκηνικό και κουνούσε με νόημα το κεφάλι...

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

«....998, 999. 1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πλήγωσε τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει.

Απολογισμός...

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας μήνας (πότε πέρασε ρε γαμώτη μου...) που ουσιαστικά συντηρώ και ασχολούμαι με το μπλογκ. Το μπλογκ το ξεκίνησα για να δω από κοντά τη διαδικασία. Χρόνο τότε δεν είχα - έτρεχα για άλλα. Τώρα έχω και τρέχω για τον εαυτό μου (και για τους άλλους πάντα). Πιστεύω λοιπόν, ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν, πρώτο απολογισμό! Απαραιτήτως αναφέρω ότι όλο αυτό το σκηνικό (μπλογκ - σχόλια - κείμενα - προτάσεις - ιδέες κλπ κλπ κλπ) είναι διπλής κατεύθυνσης. Αν δεν το διαβάζατε εσείς και δεν σχολιάζατε (κυρίως τα ...μάινους με ενδιαφέρουν) σαφώς και δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα.

Στον 1ο μήνα λοιπόν «κανονικής» λειτουργίας του μπλογκ είχαμε:

• Πάνω από 1300 επισκέψεις (page views κανονικά)
• Περίπου 150 σχόλια
• Περί τις 25 αναρτήσεις (θέματα)
• Γύρω στις 10 ψηφοφορίες

Δεν είναι και άσχημα! Να πω την αλήθεια, τα σχόλιά σας ηλεκτρονικά, τηλεφωνικά και διαπροσωπικά με έβαλαν σε κάποιες σκέψεις καλές και δημιουργικές. Ίδωμεν! Αλλά μια που τα λέμε για απολογισμούς, τι θα λέγατε να ψηφίσουμε για το τι θέλουμε να συζητάμε, διαβάζουμε, ασχολούμαστε εδώ μέσα; Ψηφίστε λοιπόν για να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο μπλογκ!

Thank you!

HomeLink

Εσείς θα μπορούσατε να κάνετε ανταλλαγή σπιτιών;

Από το 1953 στις ΗΠΑ ξεκίνησε η ιδέα του να πηγαίνει κάποιος (κάποιοι) διακοπές, μένοντας στο σπίτι εκείνου (εκείνων) που θα έρθουν να μείνουν στο δικό του (τους). Στην ουσία είναι μια συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών για τη διαδικασία των διακοπών τους με προφανή οφέλη: μηδενικά έξοδα διαμονής, προσαρμογή στον τρόπο ζωής του προορισμού σαν ντόπιος και όχι σαν τουρίστας, συνήθως πιο άνετα από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κ.λ.π.

Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές και σενάρια, π.χ. ένα ζευγάρι από Κέρκυρα ανταλλάσει το σπίτι του με ένα ζευγάρι από Δανία και πηγαίνει το προσυμφωνημένο χρονικό διάστημα στη Δανία μαζί με ένα άλλο φιλικό ζευγάρι. Ή κάποιος που έχει ένα εξοχικό, το χρησιμοποιεί για ανταλλαγή κάποιο διάστημα και έχει το δικαίωμα μόλις κλείσει τη διαδικασία ανταλλαγής να μείνει στο σπίτι αυτού που έρχεται στο εξοχικό του. Ή κάποια οικογένεια με παιδιά, που οικονομικά είναι ίσως και αδύνατο να μείνουν στο Σικάγο για 15 μέρες μπορούν να το κάνουν υπολογίζοντας μηδενικά έξοδα διαμονής. Ή κάποιοι συνταξιούχοι με αρκετό ελεύθερο χρόνο, αφιερώνουν αρκετό διάστημα του έτους για τέτοιου είδους αποδράσεις.

Κατανοητή η αντίδραση κάποιων που λένε «θα κοιμηθούν άλλοι στο κρεβάτι μου;», «θα τρώνε στα πιάτα μου;», «θα ψάχνουν το σπίτι μου;». Ίσως να υπάρχουν απαντήσεις για όλα αυτά, ίσως και καλές πρακτικές ή συμβουλές, ίσως και με τη λογική ότι τα ίδια θα κάνουν και οι άλλοι της άλλης πλευράς…

Δείτε και αυτό το σενάριο που αφορά μια 20ήμερη απόδραση για 4μελή οικογένεια:

Χωρίς ανταλλαγή σπιτιών:

1. Αεροπορικά εισιτήρια 1.200 €
2. Ξενοδοχείο 2.000 €
3. Αυτοκίνητο 1.000 €
4. Διατροφή 1.300 €

[Σύνολο: 5.500 €]

Με ανταλλαγή σπιτιών:

1. Αεροπορικά εισιτήρια 1.200 €
2. Ξενοδοχείο 0 €
3. Αυτοκίνητο 0 €
4. Διατροφή 700 €

[Σύνολο: 1.900 €]

Διαδρομή στο Κλισμί

Βρεθήκαμε τρεις φίλοι των μηχανοκίνητων αποδράσεων και αποφασίσαμε να το κάνουμε. Είχαμε τις επιφυλάξεις μας να πω τη μαύρη αλήθεια γιατί το εγχείρημα απαιτούσε οργανωμένες κινήσεις μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Δεν θέλαμε να βρεθούμε προ εκπλήξεων… Αρχίσαμε να το συζητάμε και τελικά καταλήξαμε στο να το κάνουμε, με οποιοδήποτε κόστος.

Αγοράσαμε ό,τι μας έλειπε από εξοπλισμό, πήρα και την μπαγκαζιέρα που χρειαζόταν όπως και δήποτε και ένα πρωινό ξεκινήσαμε, αφού βρεθήκαμε για μπουγάτσα (με τυρί, με κιμά, με κασέρι, με… ακούς άσχετε μπουγατσοκαταναλωτή;) και κακάο. Φορέσαμε κράνη, τα δέσαμε με προσοχή, κουμπώσαμε τις φόρμες πάνω από τα παντελόνια, ελέγξαμε ξανά το μπουφάν, τις τσέπες, τα φερμουάρ και τα σχετικά, είδαμε για τελευταία φορά τις αποσκευές, τις κλειδαριές, μήπως ξεχάσαμε κάτι και …μπροοοουμ!

Προορισμός μας το Κλισμί. 1050 χιλιόμετρα από Δράμα, με άσφαλτο δρόμο τα 800 περίπου χιλιόμετρα. Φτάσαμε με 4 στάσεις το βραδάκι. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό. Το βράδυ κοιμηθήκαμε στον Ξενώνα της κυρά Καλής. Υψόμετρο γύρω στα 600 μέτρα, ο καιρός μάλλον προς το κρύο. Ιδανικός για διαδρομές με δίκυκλα μηχανήματα ορμής και απόδρασης. Μπροστά στο τζάκι, η κυρά Καλή, μας έφερε ζεστό τσάι του βουνού και ένα πιατάκι με μεζεδάκια: τυρί, κασέρι, σαλαμάκι, πιπεριές Φλωρίνης… τέλεια! Το πρωί ξυπνήσαμε με τη σχετική κούραση της διαδρομής, αλλά το απογευματάκι είπαμε να γυρίσουμε την περιοχή με τις μηχανές. Η φωτογραφία είναι από την ώρα εκείνη. Είπαμε σε ένα βοσκό της περιοχής να μας τραβήξει καθώς φεύγαμε από το σημείο. Ο τύπος μάλλον είχε βγάλει και άλλες φωτογραφίες. Χέρι σταθερό και το κάδρο σωστά ζυγισμένο.

Η συνέχεια της διαδρομής είναι μάλλον εύκολο να την φανταστείτε. Όπως και εγώ… 

- Όνειρο είναι η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, ιδεών, συναισθημάτων και άλλων αισθήσεων κατά την διάρκεια του ύπνου, κυρίως κατά τη φάση REM. Το περιεχόμενο των ονείρων είναι συχνά αδύνατο ή έστω απίθανο να συμβεί στην φυσική πραγματικότητα, και είναι πέρα από τον έλεγχο αυτού που το βιώνει. Η εξαίρεση σ' αυτό είναι γνωστή ως συνειδητό ονείρεμα, κατά το οποίο το άτομο συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται και συχνά είναι σε θέση να αλλάξει το ονειρικό του περιβάλλον και να ασκήσει έλεγχο σε διάφορες πτυχές του ονειρικού περιεχομένου.

- Κλισμί = που είναι; ΠΟΥΘΕΝΑ!

Καλοκαίρι

Να με καβαλήσει και ο κουμπάρος, δεν το περίμενα! Εγώ φταίω που αποκοιμήθηκα στην παραλία και το καθίκι βρήκε χρόνο και με έθαψε κανονικά. Εντάξει, δεν έγινε απολύτως έτσι, αλλά θα μπορούσε να γίνει... Λέμε τώρα.

Πέμπτη 21-08-08: Μπάνιο στους αμμολόφους (ανάμεσα La Roca και Liquid), με απρόσμενα στην παραλία (βλέπε σχετική φώτο)

Παρασκευή 22-08-08: Δεν θυμάμαι (μάλλον δούλευα)

Σάββατο 23-08-08: Μάρτυρας στο γάμο του Κ. και της Σ. στο δημαρχείο, φαγητό στον Πέπε, μπάνιο με τα τρία κορίτσια μου στη Μέση (πάλι, ναι!), επιστροφή Ξάνθη, Goodies (Junior οφ κόρς), σεκέρ και σαραγλί και κρέμα στο μαγαζί που τσάκιζα ως φοιτητής, επιστροφή μεσάνυχτα και ύπνος επί τέσσερα - ο ένας πάνω στον άλλο...

Κυριακή 24-08-08: Πρωινή εξόρμηση μέχρι Μικρόπολη, μπάνιο στο La Roca, Goodies Δράμας και παγωτό με τα τρία κορίτσια (συνέχεια από Σάββατο), καφές στην Ατλαντίδα επί 3: με τα παιδιά, καπάκι με Κ., Δ., Δ και καπάκι στο καπάκι με Κ. και Σ. στο Ύδραμα. Τώρα, 23:30, αναζήτηση δρομολογίων για ταξιδάκι, ενημέρωση για τα απαραίτητα, έλεγχος ι-μέιλς, γράψιμο απαραίτητου ντι-βι-ντι και λοιπά και λοιπά.

Η Ν. έχει πονοκέφαλο, η Δ. ψάχνει τιμές σούπερ μάρκετ στη Σαντορίνη, η Ν. παραθερίζει και διασκεδάζει ποικιλοτρόπως σε κοντινή παραλία (και όχι μόνο...), ο Ν. κοιμάται στην παραλία, ...μην την ψάχνεις!

Χαρείτε... καλοκαίρι για όλους!

(Σχόλιο: προσέξτε τη βέρα του κουμπάρου στο αριστερό του χέρι. Ήταν και η τελευταία φώτο - λογικά - πριν μετακομίσει στο δεξί. Κουμπάρεεεε.....)

Την θέλω τώρα!

Τώρα!

Δυνάμωσε ηχεία. Δες το...

(το μετάνοιωσα! πάμε αλλού...)

Μόνο στην Αμερική

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι οι αμερικανοί δεν φημίζονται για το IQ τους. Αλλά οι φωτογραφίες ξεπερνούν κάθε νοσηρή φαντασία...

Άσχετο: δείτε μια "άλλη" έκδοση του blog πατώντας εδώ.

Πιούμα...

Ταβέρνα: A tavern or pot-house is, loosely, a place of business where people gather to drink alcoholic beverages and, more than likely, also be served food, though not licensed to put up guests.

Τι μαθαίνει κανείς στις ταβέρνες! Αν η παρέα είναι καλή (αν και δεν είναι πάντα απαραίτητο) μπορείς να μάθεις πάρα πολλά, χρήσιμα, ενδιαφέροντα, παράξενα, άχρηστα, κουλά, …ότι θέλεις. Καθόμαστε στον Τέλη (πάλι!) με Νίκο και Έλλη (κάνει και ομοιοκαταληξία!). Η συζήτηση περί ανέμων και υδάτων και …σαγιονάρων. Η Έλλη δεν είχε σαγιονάρες και είπε στον Νίκο μια που βγαίνει στην αγορά να τακτοποιήσει και αυτήν την εκκρεμότητα.

- Πάρε μου Ν. ένα ζευγάρι σαγιονάρες

- Ποιες να πάρω, τι χρώμα σ’ αρέσει;

- Ότι θέλεις πάρε, ένα ζευγάρι για να τις φοράω στη θάλασσα

Τι μάρκα σαγιονάρες πήρε ο Ν.; Πιούμα! «Έλα να πιούμα ένα ποτηράκι να 'ουμ…». Τι μάρκα! Ήταν μπηχτή για τα ποτά που κατεβάζει η Ε.; Ήταν υπονοούμενο του στυλ θα-σε-ποτίσω-για-να-φτιαχτείς; Δεν ξέρω...

Θυμήθηκα κάτι κουφές μάρκες που έπεσαν στα χέρια μου μέχρι σήμερα – φτηνότατες και αισχρές απομιμήσεις γνωστών μαρκών. Τσάντα POMA (με το U να έχει μια απαλή γραμμή στο πάνω μέρος), ρολόι BOLEX (με το R να έχει μια αχνή γραμμή στο κάτω μέρος) και άλλα. Πόσα πούλησαν, πόσα έβγαλαν, ποιοι τα πλασάραν στην αγορά...

Να μια λίστα με τις μάρκες που άφησαν τη δική τους (πολύ) σύντομη ιστορία:

• Piuma
• Poma
• BOLEX
• Abibas
• Adibas
• Abidas
• Fa ca b’oro
  
• Nicke
• Mike

Στείλτε μου τις δικές σας μάρκες για να προστεθούν στη λίστα!

Έξοδοι...

Μεσημέρι Τρίτης. Η διάθεση τραβάει ζουμερή βοδινή, σουτζουκάκια με μπούκουβο και κρεμμύδια και τηγανιά συκωταριά στον Τέλλης – Καλίφυτος. Καθόμαστε με Κ. και Θ. και τακτοποιούμε με …συνέπεια και αφοσίωση τα πιάτα. Η κουβέντα κινείται γύρω από ποτά, «εγώ πίνω 2 μπουκάλια στην καθισιά», «εγώ με 3 λίτρα αρχίζω να φτιάχνομαι» και τα σχετικά. Κατά την 5η απογευματινή επιστρέφουμε στις βάσεις μας. Πέφτω με τα μούτρα στην τακτοποίηση των 25 κουτών (η κούτα, της κούτας…), σπάζω 3-4 ποτήρια σαμπάνιας (τι χρήσιμα, ε;) με τρελό θόρυβο και 3.045.391 κομματάκια να διασκορπίζονται σε 3 δωμάτια. Καλή φάση. Το νέο διαμερισματάκι αρχίζει να παίρνει όψη κανονικού προσωπικού χώρου… Η Εύη σε φάση οίστρου και συνεχώς γύρω στα πόδια μου με ερωτήσεις «μπαμπά, τι άλλο να κάνω να σε βοηθήσω για να μην κουράζεσαι;…».

Βράδυ Τρίτης. Συνάντηση στο Μύλο με Ν. και Ε. κατά τις 10. Φτάνω με τη μηχανή άνευ κράνους στην περιοχή. Στα 10 μέτρα περιπολικό με φάρο αναμμένο. Σταματώ δεξιά όπου να 'ναι και κατεβαίνω με βλέμμα αδιάφορο και απλανές. Παρατηρώ ότι έχει μαζευτεί κόσμος και κοιτάει ψηλά. Τι παίζει; Δύο καλώδια από μια κολώνα έχουν χαλαρώσει και πλησιάζουν επικινδύνως το δρόμο. Λεωφορείο και φορτηγό δεν μπορούν να περάσουν. Ο αστυνομικός κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει κάποιο ατύχημα με τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Έρχεται συνεργείο της ΔΕΗ και ο ένας από τους δυο ανεβαίνει στην κολώνα χωρίς να έχει διακόψει την παροχή και δουλεύει "αγκαλιάζοντας" τα σύρματα. Κουφαίνομαι. Τραβάω βιντεάκι, αλλά είναι βράδυ και δεν μπορώ να αποτυπώσω καλά τη σκηνή.

Έρχονται ο Ν. και η Ε. Καθόμαστε στο μοναδικό τραπεζάκι που μας βολεύει. Καπάκι παίρνει τηλέφωνο ο ξάδερφος Θ., ο οποίος είναι πολύ κοντά. Κάθεται για λίγο μαζί μας και στη συνέχεια την κάνει για την άλλη παρέα που τον περιμένουν παραδίπλα. Καπάκι στο καπάκι με παίρνει τηλέφωνο και ο Κ., ο οποίος έρχεται για δεύτερο γύρο με την Σ. στο Μύλο. Παραγγέλνουμε: Cosmopolitan, Αμαρέτο βύσσινο, Τζιν με τόνικ και Μαλιμπού. Κάθονται και ο Κ. με την Σ. Η γύρα επαναλαμβάνεται. Η Σ. δεν μπορεί να πιει το ποτό της. Ευγενικά και διακριτικά το καταναλώνω, να μην πάει χαμένο, όχι για τίποτε άλλο…

2 παρά τα βλέφαρα βαραίνουν, το σώμα αργεί χαρακτηριστικά στις αντιδράσεις και ο λόγος γίνεται βαρύς. Ώρα για νάνι.

Παραλία Μέσης - Κομοτηνή

Μεσημέρι Σαββάτου 16 Αυγούστου. Άφησα τη μηχανή μου στο σπίτι του κουμπάρου μου και παίρνοντας ένα σακίδιο με τα απαραίτητα επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο. Κυριάκος, Σουζάνα και εγώ, συνθήκες (διζωνικού) κλιματισμού, αυτοκίνητο πεντακάθαρο -ό,τι πρέπει για αποδράσεις παραλίας!-, μηχανή TFSI 1.8 με 160 άκρως διαθέσιμα άλογα και βουρ για Κομοτηνή.

Ο προορισμός μας ήταν η παραλία Μέσης μετά από το Φανάρι. Η Σούζι με διαβεβαίωσε ότι η θάλασσα είναι καλύτερη των αμμολόφων (Νέα Πέραμος - Καβάλα). Δεν την πίστεψα ιδιαίτερα, είχα τις επιφυλάξεις μου. Θες η καλή περέα, θες το άνευ ορίων αυτοκίνητο (σε θέμα ταχύτητας), η διαδρομή μου φάνηκε απίστευτα κοντινή. Το καλύτερο ήταν η παραλία! Θα μπορούσα να την περιγράψω "άδεια", αν και όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, σε 50 μέτρα υπήρχε μπαράκι με τον σχετικό κόσμο μπροστά, όπου θα μπορούσες να συνδυάσεις μπάνιο με κόσμο. Επιλέξαμε την ήρεμη εγκατάσταση σε μέρος ανοιχτό και άνετο.

Η θάλασσα θα την έλεγα ζεστή, με ελάχιστα βραχάκια μόνο για να μην ...βαριέσαι την μονότονη άμμο, καθαρά νερά και σε στυλ αμμολόφων, ίσως και σε "χειρότερο" βαθμό. Προχωράς στα ρηχά για αρκετά μέτρα (να πω 50;) και μετά αρχίζει να βαθαίνει. Κάναμε μπανάκι τελείως ελεύθερα και το χαρήκαμε αφάνταστα. Ψησιματάκι στον ήλιο (έγινα παντζαράκι ολίγον), ελεύθερη και άνετη κουβεντούλα με δόσεις φιλοσοφικών αναζητήσεων... Νερό παγωμένο, παγωτάκι και διάθεση χ α λ α ρ ή.

Η επιστροφή ήταν κι αυτή τζαμάουα. Επιστροφή Ξάνθη για καφέ στην Αλεξάνδρα, με θέα - πιάτο την Ξάνθη. Στη συνέχεια, επίσκεψη στο ζαχαροπλαστείο που είχα τιμήσει άπειρες φορές ως φοιτητής. Κρέμα με σεκέρ παρέ για μένα, σαραγλί για Σούζι, παγωτό και κρέμα και τσιμπιές από εδώ και από εκεί για Κυριάκο... Επιστροφή στη Δράμα το βραδάκι. Για να κλείσει η μέρα σωστά: μπαλκόνι, μπύρες - κόλες, γιγαντιαίο πεϊνιρλί με σουβλάκι.

Κυριάκο... το ξεσκίσαμε ρεεεε!

Παρακαλείται η Ν., να περιγράψει τα καβούρια που τσάκισε από Δευτέρα...

Σχέση

Το παραπάνω σχήμα το "ξεσήκωσα" από ιστοσελίδα γνωστού γιατρού. Εντάξει Έλλη (!), το επανασχεδίασα στο Word, Print Screen, επικόλληση στο γηραιό Fireworks, μείωση ανάλυσης, transparent background, αποθήκευση σε μορφή GIF...

Προσέξτε λιγάκι τα εξής:

• Το ΕΓΩ και το ΕΣΥ είναι ανεξάρτητα κυκλάκια, δεν μπαίνει το ένα μέσα στο άλλο, δεν υπάρχει επικάλυψη
• Η ΣΧΕΣΗ είναι ένα μεγαλύτερος κύκλος στον οποίο εντάσσονται τα δύο ΕΓΩ και ΕΣΥ
• Η ΣΧΕΣΗ περιφρουρείται, ασφαλίζεται, διαφυλάσσεται από 5 φέτες, διαφορετικού μεγέθους και σημασίας. Διαχωρίστε την ψυχική επαφή (μεγάλη φέτα) με την επικοινωνία (μικρότερη φέτα). Μπορεί να επικοινωνούμε για καθημερινά θέματα, προβλήματα συνήθη και φυσιολογικά, αλλά η ψυχική επαφή αντιστοιχεί σε βαθύτερη, ουσιαστικότερη, βαθιά συνειδητοποιημένη διαδικασία.
• Πώς μπορεί να κλονιστεί η σχέση; Αν μια φέτα δεν υπάρχει ή ακόμη κι όταν αρχίζει να «μπάζει νερά».
• Πώς μπορεί να κρατηθεί μια σχέση; Αν όλες οι φέτες υπάρχουν, είναι σε αυτές τις διαστάσεις και φυσικά δουλεύονται και από τα δύο ΕΓΩ και ΕΣΥ.

Αυτά λέω εγώ, μεταφράζοντας κατά την ταπεινή μου άποψη την παραπάνω εικόνα, που επαναλαμβάνω δεν είναι δική μου και δεν μου την ανέλυσε κανένας. Μόνο δικές μου επεξηγήσεις και σχόλια, που μπορεί κάλλιστα να είναι και εσφαλμένες.

Σας παραθέτω και μερικές, σκόρπιες σκέψεις μου, περιμένοντας τα σχόλιά σας:

Έκανες μια σχέση στην οποία θέλεις να "επενδύσεις". Αισθάνεσαι ότι αυτός ή αυτή είναι το άτομο που θα σε κάνει ευτυχισμένο ή ευτυχισμένη. Ναι. Είμαι μαζί σου. Είναι πολύ όμορφο. Ίσως όμως να είναι και πολύ ρομαντικό ταυτόχρονα. Θέλεις να κρατήσεις τη σχέση αυτή ζωντανή, ενδιαφέρουσα, γεμάτη εκπλήξεις και αγάπη; Τότε χρειάζεται να το δουλεύεις. Μην αφήνεις τις μέρες να κυλάνε μόνες τους. Δεν ξέρουν που πάνε. Δεν διψούν αυτές όπως διψά η ψυχή σου όταν έχεις τον άνθρωπό σου κοντά σου. Δούλευε το. Προσπάθησε για το καλύτερο κάθε μέρα. Αξίζει, αφού εσύ και ο άλλος άνθρωπος είστε μαζί. Μπορείτε να είστε ελεύθεροι τόσο πολύ, αλλά και τόσο δεμένοι. Δεμένοι με την ελευθερία σας. Ελεύθεροι στο δέσιμό σας. Γίνεται αυτό. Αρκεί να υπάρχει αγάπη. Μπόλικη από αυτή. Χρειάζεται για τα καθημερινά προβλήματα, αλλά και για τις εσωτερικές αναζητήσεις του ανθρώπου. Κάποιος είπε ότι είμαστε γεννημένοι για την αγάπη. Born to love. 3 λέξεις. Όλη μας η ζωή. Αγάπη για τα πάντα. Άκου την άλλη φορά που θα βάλεις το κλειδί στην πόρτα τον ήχο που βγάζει όταν το στρίβεις προς τα αριστερά. Μια απλή κίνηση και όμως έτσι μπαίνεις στον χώρο που αγαπάς και αισθάνεσαι σιγουριά, ασφάλεια, αγάπη. Είναι τόσο απλό και καθημερινό. Τόσο όμως σημαντικό. Άκου τον ήχο. Σεβάσου αυτή την απλή διαδικασία. Μπορεί να μην ισχύει για πάντα. Τώρα όμως είναι εδώ. Και είναι δικός σου, ολόδικός σου, αυτός ο ήχος. Μην τον ξεχνάς. Αξίζει να δουλεύεις για αυτόν τον ήχο. Εσύ μόνο ξέρεις το γιατί.

Καφέδες

Πιστεύω εις έναν φραπέ, αφρώδη, παγοκράτορα, ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής, εις στομάχους πάντων ερριμένον. Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν, του καφέ συνοδό, και λιπογενές, το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο. Milk εκ βοδώς, αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού χτυπηθέντα, ου γεννηθέντα, ομοχρήσιμου του φραπέδι ου το μάτι ορθάνοιξε. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν εργασίαν φυτροθέντα εκ καφεοδένδρων και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου και αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε. Αγορασθέντα τε υπό ημών εντός μικρής σακουλίτσας ή κουτιού ή βαζακίου. Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας κατά τας πρωινάς. Και εισέπεσε εντός ποτηριού και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού. Και πάλιν άφρισε μετά δόξης τσίτα κάνων κοιμητούς ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος. Και εις το ρεύμα το πάγιον, το χρήσιμον, το μιξεροκινόν, το εκ της ΔΕΗς επαραγόμενον, το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο, ώστε παρασκευαζόμενο, παγακίων και υδάτων ψυχρών. Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν. Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ. Προσδοκώ τασάκι καθαρόν. Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν.

Σχόλιο μου: Το παραπάνω (κλεμμένο) κείμενο αναρτάται αποκλειστικά και μόνο για να δείξει την ευρηματικότητά μας. Ουδεμία σχέση με βλασφημία ή ειρωνεία προς τα Θεία, στα οποία πιστεύω.

Μετά τη λίστα ταινιών που μας άρεσαν τι θα λέγατε για μια λίστα τιμών φραπέ; Προσοχή, αναφέρομαι αποκλειστικά σε φραπεδούμπες γιατί τα φρεντοκαπουτσινοτσοκομοκοφρεντοτσινοειδή μπορείς να τα βρεις σε ό,τι να 'ναι τιμές. Ξεκινώ λοιπόν με ενδεικτικές (δεν έχω κρατήσει αποδείξεις - δεν παίρνω και όρκο να πω την μαύρη μου αλήθεια) τιμές που πλήρωσα σε διάφορα μέρη. Προσθέστε με σχόλιο τις δικές σας τιμές. Παράκληση, να τους έχετε πληρώσει (είτε εσείς είτε η παρέα σας) κι όχι ακούσει από γνωστό/ή σας.

• Χαλκίδα  -=>  3,5 €
• Δράμα  -=>  3 €
• Κεφαλάρι Δράμας  -=>  2 €
• Κ.Ψ.Μ. Ε.Σ.  -=>  0,30 €
• Γκότσε Ντέλτσεφ Βουλγαρία  -=>  0,25 €
• Κυλικεία Α.Π.Θ.  -=>  1 €
• Καφενείο "Ο Πράσινος Μύλος" έναντι Νομαρχίας Ξάνθης, παράδοση άμεσα στο γραφείο μου  -=>  1 €
• Μπουρνάζι  -=>  3,8 €
• Χαϊδάρι  -=>  3 € ως επί το πλείστον
• Περιστέρι  -=>  3 - 3,80 €
• Αμμολόφοι Καβάλας  -=>  4 € με ή χωρίς ξαπλώστρα
• Ξάνθη  -=>  3 € τουλάχιστον
• Πάτρα  -=>  από 2 € σε σπάνιες περιπτώσεις και 3 € τουλάχιστον στην παραλία
• Σπέτσες  -=>  2,5 € στο ξενοδοχείο και 3 € στην παραλία
  
  

Ταινίες

Την Κυριακή βράδυ απόλαυσα την ταινία Diarios de motocicleta - The Motorcycle Diaries. Δίωρη, κέρδισε Oscar, 26 άλλα βραβεία και προτάθηκε για άλλα 37.

Η ιστορία περιγράφει το ταξίδι του νεαρού φοιτητή ιατρικής Τσε Γκεβάρα με τον ξάδερφό του Αλπμέρτο Γκρανάδο, βιοχημικό. Φεύγουν από το σπίτι τους με μια μηχανή Norton 500 (all time classic) και διασχίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Περού). Η ταινία είναι αληθινή και βασίζεται στο βιβλίο - ημερολόγιο του Τσε. Πραγματικά, ο πήχης ανέβηκε ψηλά τώρα για τις επόμενες ταινίες. Αξίζει ειλικρινά να τη δείτε, αν έχετε διάθεση για κάτι ουσιαστικό και ...αποδραστικό. Γελάς, πονάς, νοιώθεις και αντιλαμβάνεσαι ποιος ήταν ο γνωστός επαναστάτης με το καπέλο και το πούρο.

Δεν ξέρω πολλά για τον Τσε και αυτή η ταινία μ' έβαλε στο τριπάκι να διαβάσω για αυτόν και να μάθω περισσότερα για τη ζωή του. Αν θέλετε, δείτε δύο σελίδες που περιγράφουν και σχολιάζουν την ταινία – βιογραφία του πατώντας εδώ και εδώ.

Τώρα, αν πω ότι ήδη από χθες το βράδυ σχεδιάζω τη δική μου περιπλάνηση; Ναι, λογικά τέλος Αυγούστου (μετά τις 20 του μηνός που θα παντρέψω τον Κυριάκο και τη Σουζάνα) με βλέπω να χαράξω κάτι που δεν είχα κάνει άλλη φορά. Αφήστε με να το σκεφτώ και θα σας πω. Δεν θα το σκεφτώ και πολύ, ήδη έχω ψιλοκαταλήξει. Απλά θέλω να τακτοποιήσω μερικές εκκρεμότητες…

Μετά από αυτά, αφήστε σχόλιο με την (τις) αγαπημένη (αγαπημένες) σας ταινίες. Θα αναρτηθεί μια λίστα με συνδέσμους και σχόλια ώστε να υπάρχει σαν αναφορά για μας και τους μελλοντικούς επισκέπτες. Ξεκινώ με τη δική μου λίστα:

• Be kind rewind
• The pick of destiny
• The last of the Mohicans
• Babel
• The holiday
• The Motorcycle Diaries

Οι πρώτες προσθήκες:

• Big Fish
• La vita e bella
• Χορεύοντας στο σκοτάδι
• Οι άλλοι
• 4 μήνες, 3 εβδομάδες, 2 ημέρες
• Η ζωή των άλλων
• Batman the Dark Knight (Σχόλιο από Έλλη: Δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά αν σας αρέσουν οι ταινίες βασισμένες σε comic ή απλά οι ταινίες δράσης, αυτήν εδώ θα την λατρέψετε)
• Cloverfield (Σχόλιο από Έλλη: ...αν δεν έχεις διαβάσει την υπόθεση της ταινίας, τίποτα απ'όσα συμβαίνουν στο πρώτο μέρος της δεν σε προετοιμάζει για το τι θα συμβεί στην συνέχεια. Πρωτοποριακή σκηνοθεσία και σενάριο, για το είδος της)
• Πάρτυ Δολοφόνων (Σχόλιο από Έλλη: Μαύρη κωμωδιά που σατιρίζει κυρίως την "τρέλα" του κόσμου των καλών τεχνών)
• Μία Μέλισσα τον Αύγουστο (Σχόλιο από smaroarte: Βαθιά φιλοσοφιμένη πιστεύω)
• Ο Δικηγόρος του Διαβόλου
• Pulp fiction
• Kill Bill
  

Αργοπεθαίνει...

...όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda

Απλά. χωρίς σχόλια. Α.Ι.

Μοσχαρίσια στο Παρανέστι

Η ώρα, άκρως μεσημεριανή και το στομάχι καλεί τον κάτοχό του για οδεύσει προς γέμισμα. Το ρεζερβουάρ της μηχανής, επίσης άδειο. Άρα: γεμίζω με βενζίνη το ντεπόζιτο, καβαλώ το μηχάνημα απόδρασης και γεμίζω (όχι φουλάρω, γεμίζω με μέτρο...) το στομάχιον.

Που; Στον Μποζίδη στο Παρανέστι.

Μόνος; Όχι σήμερα. Με δύο φρικαρισμένα άτομα για μοσχαρίσια στα κάρβουνα.

Ο Νίκος και ή Έλλη ήταν έτοιμοι για ψώνια στο μάρκετ, αλλά η θέα και μόνο του μπουγιουρντί, της χωριάτικης, της ψητής μελιτζάνας, των τηγανιτών πατατών και της μοσχαρίσιας, του γεμιστού μπιφτεκιού και του φιλέτου, με συνοδεία παγωμένης Κάιζερ και σόδας (η κλασσική παραγγελία της Έλλης!) έσβησε μονομιάς τα καρότσια του μάρκετ και τη λίστα "Χρειαζόμαστε:". Ελπίζω να προλάβετε πριν κλείσουν το απόγευμα και να πάρετε τα λάιμ και τα λεμόνια σας και τη σόδα και το παγωτό και τα ντιπς και τον ταραμά και τη μαγιονέζα και και...

Νίκο... είσαι σκλάβος του βοδιού, μπορώ να σε αποκαλώ χαλαρά σκλαβοβόδι. Η Έλλη δείχνει χαρακτήρα. Ακόμη. Χα! Δεν ξέρει που έχει ή καλύτερα με ποιους έχει μπλέξει. Εδώ κορίτσι μου, δεν είναι Αθήνα. Εδώ δεν κλείνουμε τη πόρτα και πηγαίνουμε στη Ξάνθη ή στη Πάτρα, ούτε πλένουμε τη κουρτίνα και μιλάμε στο ξυλουργό... (Αχ! τα είπα και εκτονώθηκα). Εδώ τρώμε πραγματικά και πλερώνουμε 10 ευρώ το κεφάλι! Και τρώμε κρέας. Που θα πάει όμως, θα μάθει.

Επίσης, στην Ατλαντίδα, όταν βγαίνουμε, δεν ντυνόμαστε για να πάμε σε κλαμπάκι (όπως κάπου αλλού - μπλιαχ!), αλλά έτσι όπως είμαστε και σε όποιους αρέσουμε. Αράζουμε, χαλαρώνουμε, δεν στέλνουμε εσεμες, ούτε μιλάμε στο κινητό με την κολητή για μπούρδες αλλά λέμε μαλακιούλες όλοι μαζί, κατάλληλες για την ώρα και τον χώρο.

Θα αναρτήσω φώτος από τη διαδρομή ή τον προορισμό. Δεν ξέρω. Ό,τι κάτσει. Φεύγω να γεμίσω. Πεινάω σαν ...Νίκος!

Προσθήκη (23:52) > Τελικά, δεν πήρα την ψηφιακή μαζί μου και έτσι τσουκ φωτογραφία. Ήθελε και μια διαδικασία να πω την αλήθεια και το στομάχι μου έδινε αυστηρότατες εντολές στον εγκέφαλό μου και αυτός στα άκρα μου ότι δεν παίζει κάτι τέτοιο τώρα. Πάντως την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να φανώ συνεπής. Ακούς kitsa ? Ακούω να λες. Είπαμε για καφέ αύριο, μην πεις καμιά ιστορία κουλή και με στείλεις. Και ξεκόλα επιτέλους από τον υπολογιστή σου. Δεν κάνει τόσο πολύ ρε συ. Δεν είναι σωστό. Για σένα. Για μας ...είναι! Χα.

[Στη φώτο δεν φαίνεται ο Νίκος ο οποίος δεν έχει φάει τα πάντα και τώρα δεν αποτελειώνει και την Έλλη.]

Μοιάζει με σένα;

Τι λέτε; Σας ...μοιάζει;

Ωραίοι είμαστε ρε...

Παιδιά σε 8 μέρες στείλαμε πάνω από 70 σχόλια. Για ένα μπέμπικο μπλογκ μου φαίνεται καλή μπάζα! Σας ευχαριστώ που συμμετέχετε.

Θα ήθελα να ευχαριστήστω τις Ρ., Ν., Μ., Ν., Ε. και τους Λ., Ν., Σ., Π. που ξέρω ότι συμμετέχουν ενεργά σε αυτό. Επίσης, ευχαριστώ και τους "ανώνυμους" φίλους της παρέας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον μπαμπά μου που μ' έστειλε να μάθω υπολογιστές στα τέλη της δεκαετίας του 80 και από τότε κόλλησα (πολύ παίζει αυτή η λέξη εδώ μέσα τελευταία) σε σημείο που να ζω από αυτό που ξεκίνησα τότε. Ξέρετε τι ήταν τότε να δώσει ο μπαμπάς (ένας μισθός στο σπίτι, 5 στόματα) γύρω στο μισό εκατομμυριάκι δραχμές για έναν έφηβο που τελείωνε το λύκειο; Θα τον ευχαριστώ πάντα.

Σχετικά με τις ψηφοφορίες, αν και βρίσκονται σε εξέλιξη, μου λέτε ξεκάθαρα ότι:

• σας αρέσουν οι όποιες αλλαγές στο μπλογκ
• θέλετε να βάλω βιντεάκια από διαδρομές με τη μηχανή
• οι διακοπές είναι για τους περισσότερους φλου

Συμπεράσματα: σας αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή σας, γουστάρετε τρελά αποδράσεις, δεν σας ενδιαφέρει ο προορισμός και το πότε. 

Είμαστε μαζί ρεεεε....

Dramaica 2008

Χθες βράδι ήμουν στο χώρο της Αγ. Βαρβάρας για να ακούσω και μερικά τραγουδάκια από τις συναυλίες του Dramaica 2008.

Η παρέα πολύ ζεστή, κόσμος πηγαινοερχόταν, καθοτανφεύγαν στο τραπέζι μας γνωστοί και φίλοι, το τραπέζι σε προνομιακή θέση στην Ατλαντίδα. Καθήσαμε 3-4 ώρες! Όταν σηκώθηκα σκεφτόμουν πως θα είμαι άραγε από πίσω. Ένοιωθα τον ...ποπό μου να έχει πάρει στο σχήμα της σκληρής τετράγωνης ξύλινης σκηνοθετικής καρέκλας. Αν περνάς καλά όμως δεν τα υπολογίζεις αυτά.

Πλάκα - πλάκα, Ατλαντίδα, Ύδραμα, Μύλος τίγκα από κόσμο λόγω των εκδηλώσεων. Τρ-Τε-Πε τους έκατσε καλά. Και καλά που τους έκατσε βεβαίως... Στην φωτογραφία (επάνω δεξιά) είμαι εγώ από χθες την ώρα που τραγουδούσαμε το "θάλασσά μου σκοτεινή". Είμαι στην τελευταία σειρά, στη μέση.  Φύγαμε από Ατλαντίδα λίγο μετά τη 1. Ήμουν πτώμα. Ήθελα να οριζοντιώσω οτιδήποτε διαθέτει το κορμί μου (θεϊικό, απερίγραπτο, μοναδικό κλπ κλπ - ξέρω...) γιατί ήταν μια μέρα, όχι απλά γεμάτη, ...τιγκάτη!

Ε, λοιπόν αυτό το καλοκαίρι εξελίσεται πολύ - πολύ γρήγορα. Το καλό ή το τέλειο της υπόθεσης είναι ότι βγαίνω με "άπειρο" κόσμο, γνωστούς, φίλους και συγγενείς που υπάρχει χημεία μεταξύ μας και περνάω πάρα πολύ καλά.  Το κακό είναι ότι πρέπει να κοιμάμαι που και που τα βράδια. Χθες π.χ. κοιμήθηκα κατά τις 3 και ξύπνησα 7. Αυτό γίνεται σχεδόν κάθε μέρα. Αντέχω ο κωλόγερος! Ακόμη.

Επιστρέφοντας στο Dramaica μπορώ να πω ότι κάθε χρόνο τα πάει όλο και καλύτερα. Μπράβο στους οργανωτές. Ειδικά φέτος έκλεισαν καλά ονόματα που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Δίνουν ένα έντονο χρώμα τα βράδια στην πόλη. Και το έχει ανάγκη τόσο πολύ. Του χρόνου ακόμη καλύτερα!

Νίκη και Μάιρα έπρεπε να πάτε χθες στην Αγ. Βαρβάρα! Αντί αυτού όμως προτιμήσατε να πιείτε ποτάκι ή να φάτε καμμένα μπριζολάκια...

Άσχετο: Τι να μην κάνετε στο πρώτο σας ραντεβού --> εδώ.

Προβλήματα επικοινωνίας

Ίσως το κόκκινο ανθρωπάκι να δείχνει έναν από τους λόγους για τα προβλήματα στην επικοινωνία μας. Ίσως και να μην δείχνει τίποτα.

Θα μπορούσε κάποιος να πει: "ζω, χωρίς να ακούω τον άλλο". Δεν με αφορούν τα λόγια του άλλου, γιατί απλά είναι ...άλλος. Εν μέρει συμφωνώ. Κανένας δεν ξέρει τι θέλει ο άλλος, τι επιθυμεί (ίσως βαθύτερα από αυτό που δείχνει...), τι όνειρα έχει στη ζωή του κ.λ.π. Άλλωστε καθένας μας είναι μια μοναδική προσωπικότητα. Στην τελική ούτε εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε! Αν δεν το έχουμε ψάξει...

Κάπου εδώ μπαίνει και ο εγωισμός. Σαφώς και εμποδίζει το δώσε - πάρε, χαλαρά μπορεί να υψώσει φράχτες στις μεταξύ μας σχέσεις. Όμως! Ένα άτομο που ξέρει τον εαυτό του, έχει ψάξει και ψάχνει να τον γνωρίσει, επενδύει στην προσωπική του βελτίωση (διαβάστε κανένα βιβλίο του L.B.) και έχει βάλει προτεραιότητες στη ζωή του, με κορυφαία την ίδια του τη ζωή μέσα από την προσωπική του εξέλιξη... τότε έχει τα εφόδια για να επικοινωνεί με οποιονδήποτε ευκολότερα.

Γενικότερα πάντως, όσο προχωράνε τα χρόνια, η δομή και η λειτουργία της κοινωνίας μας ζμπρώχνει την έλλειψη επικοινωνίας. Ποιος είναι ο άλλος; Τι θέλει άραγε από μένα; Πόσο μπορεί να με καταλαβαίνει; Γιατί να πει αυτό; Μπορεί να δεχθεί ότι αλλάζω κάθε μέρα; Πολλά ερωτήματα, πολλές αμφιβολίες και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο "επικίνδυνος και σκληρός".

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μια σοβαρή λύση στην όλη προσέγγιση του προβλήματος μπορεί να πηγάζει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν κοιτάω τον άλλο περιμένοντας να πάρω, δεν περιμένω την αποδοχή του στα λόγια και στις πράξεις μου. Κοιτάω τον εαυτό μου (χωρίς αυτό να είναι εγωιστικό!) και εγώ επιλέγω πόσο κρατώ, αποδέχομαι, εφαρμόζω αυτά που οι άλλοι λένε, αν ταιριάζουν με τη δική μου ψυχή.

2 κείμενα - σχολιασμοί βιβλίων του L.B.:

1: Ένα θριαμβευτικό και αναζωογονιτικό ταξίδι που έγραψε ένας από τους πιο εμπνευσμένους δασκάλους της εποχής μας. Όλες οι πηγές για την ολοκλήρωση μας είναι μέσα μας. Πρέπει, όμως, ν αναγνωρίσουμε την αξία τους και προοδευτικά να κρατήσουμε τα ηνία τους.

Η ωριμότητα δεν αποτελεί στόχο· είναι περισσότερο μια διαδικασία. Η αληθινή σχέση αγάπης μπορεί να υπάρξει μόνο σαν συνδυασμός δυνάμεων και ενέργειας με άλλα ώριμα πρόσωπα για τη συνεχή ανάπτυξη και των δύο. Όταν εμμένουμε στον πόνο, καταλήγουμε να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Οποιαδήποτε αθανασία κι αν υπάρχει, εξασφαλίζεται από μια διαρκή συμμετοχή στη δημιουργική διαδικασία.
Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σ' αυτούς που διψούν να συναντήσουν τον εαυτό τους πριν τον θάνατο τους. Γι αυτό αφιερώνεται στη ΖΩΗ και σ' αυτά τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ που αγωνίζονται να της δώσουν ένα ιδιαίτερο νόημα.

2: Σ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο του, ο Λ. Μ. εξετάζει το φαινόμενο της αγάπης σε σχέση με την καθημερινή ανθρώπινη ζωή. Κατανοεί τις συγχύσεις και τις καταπιέσεις του σημερινού ανθρώπου, πιστεύει, όμως, ότι η αγάπη είναι η απαραίτητη δημιουργική δύναμη για οποιαδήποτε αλλαγή. Εντοπίζει και καταγράφει τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά στην αγάπη και προτείνει τρόπους για να πέσουν τα τείχη αυτά. Δίνει νέο δυναμισμό στη σημασία του ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία και επιμένει ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένας δρόμος ή μια φιλοσοφία, αλλά η ίδια η συμμετοχή στην καθημερινή ροή της ζωής. Κι αν τον ακούσουμε προσεκτικότερα, θα μας πει:
 
«Αν νιώθεις κάτι, άσε τους άλλους να ξέρουν αυτό που νιώθεις». «Η αγάπη είναι σαν τον καθρέφτη. 'Οταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο δικός του καθρέφτης κι αυτός γίνεται ο δικός σου». «Η πραγματική αγάπη πάντοτε δημιουργεί, ποτέ δεν καταστρέφει». «Όταν αγαπάς, παύεις να βρίσκεσαι στο έλεος ανεξέλεγκτων δυνάμεων, γίνεσαι εσύ ο ίδιος μια πανίσχυρη δύναμη».

Τα σχόλια σας πάντοτε ευπρόσδεκτα και απαραίτητα...

Ψιλοάσχετο, αλλά μου άρεσε: Ρίξτε μια ματιά στη σελίδα εδώ. Ακους μουσική διαλέγοντας τη διάθεσή σου, τη δεκαετία (π.χ. '80s) και το είδος της μουσικής. Τα κομμάτια είναι πλήρη, χωρίς διαφημίσεις, μπορείς (θεωρητικά) να τα αγοράσεις, μπορείς να γραφτείς τζαμπέ μέλος για να θυμάται τα αγαπημένα σου... Ωραίο!

Όνειρο δεμένο στο μουράγιο...

Τελικά το τραγούδι από τα Παρατράγουδα της Αννίτας, με τον ...Κολλημένο Κάπως, που λέει: "...κόλλημα, κόλλημα μεγάλο..." μου ταιριάζει γάντι!

Τι μηχάνημα είναι αυτό; Τι κούκλα σε δυο ρόδες είναι; Τι θεά... Οκ, σταματάω. Η μηχανή είναι της Χόντα, το μοντέλο λέγεται DN-01 και σύντομα θα έρθει και στην Ελλάδα. Τα σχόλια που πήρα δείχνοντάς της ήταν του στυλ, "μοιάζει με σφυροκέφαλο καρχαρία", "κάτι σε κουνούπι μου κάνει", "πω πω τι είναι αυτό ρε!" και λοιπά τοιαύτα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να μην την κοιτάξεις. Δεν περνάει δίπλα σου και εσύ μιλάς στο κινητό απερίσπαστος/η. Είναι, κακά τα ψέματα, μηχάνημα που φωνάζει, ουρλιάζει, τσιρίζει "κοίτα με τώρα!". Μοιάζει με διάφορα άλλα δίκυκλα, ίσως και να είναι λίγο απ' όλα. Το σημαντικότερο είναι ότι ο σχεδιαστής της DN-01 είχε μεγάλη διάθεση όταν την σκίτσαρε το αρχικό πρότυπο.

Υπάρχει σε δύο χρώματα, μωβ - μελιτζανί - πεθαμενατζίδικο και μαύρο. Εμένα μου αρέσει η πρώτη επιλογή. Έχω καταλήξει στο χρώμα. Το κακό είναι ότι, όπως αναφέρεται στο σχετικό σάιτ της Χόντα στην Ελλάδα, η τιμή ...αναμένεται. Ψάχνοντας λιγάκι παραπέρα στο ίντερνετ πιστεύω ότι όταν έρθει κατά εδώ, η τιμή του θα είναι 5ψηφιο νούμερο.

Δεν είναι τεράστια μηχανή. 700 περίπου κυβικά και 60 περίπου άλογα περιμένουν να τα δαμάσεις σε στροφές και ευθείες. Δεν είναι το μηχάνημα κτήνος που η διαδρομή Ελλάδα - Αυστρία είναι αυτή που ταιριάζει στο ύφος και τον χαρακτήρα της. Είναι ένα μέσο διαφυγής. Ένα δεμένο σύστημα εξαρτημάτων που φτιάχτηκαν μόνο για ...σένα! Ο προορισμός της διαδρομής μπορεί να είναι παντελώς άγνωστος. Και καλά κάνει. Δεν έχει σημασία να πας από το Α στο Δ ή στο Ζ ή άντε και στο Ψ. Το θέμα είναι η διαδρομή. Όπως και με τη ζωή ένα πράμα.

Εννοείται φυσικά, πως είναι ήδη φόντο στη διπλή οθόνη μου. Αυτή ακριβώς η φωτογραφία που έβαλα και στο συγκεκριμένο ποστ.

Θα ήθελα να ξέρετε, αν τύχει και σας περισσεύουν τίποτα 1000άρικα, ειλικρινά δεν θα με ενοχλήσει αν μου πείτε να τα κρατήσω για όσο μπορώ. Ακόμη και δανεικά δέχομαι (αγύριστα κατά προτίμηση). Μην σας αγχώνουν λοιπόν τα χρήματά σας. Μπορώ πραγματικά να σας βοηθήσω να απαλλαγείτε από αυτό το άγχος που δυστυχώς βιώνει η καταναλωτική κοινωνία μας σήμερα. Εγώ είμαι εδώ. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να σας βοηθήσω. Αρκεί να δώσετε εσείς το χέρι (κατά προτίμηση όχι άδειο) και όλα θα πάνε καλά.

Καλημέρα σε όλους σας. Είστε πολύ καλή παρέα.

Κάτσε ντε...

Μάλλον κόλλησα "άσχημα". Δεν μου έφταναν οι δύο ώρες που έκανα για να έρθω από Χαλκιδική στη Δράμα, το πρωί της Δευτέρας και είπα: "δεν πετάγομαι για έναν καφέ στην Ξάνθη;"Έβαλα βενζίνη, δεν καθάρισα το κράνος από τα μυγάκια, μπαμπουράκια, πεταλούδες και άλλα εντομάκια, φόρεσα το μπουφάν Α.Δ. (βλ. Απεριορίστων Διαδρομών) και έφυγα για την πόλη μου. Πόλη μου;... Ναι, έτσι την αισθάνομαι, αφού πέρασα εκεί τα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής.

Ή διαδρομή που επέλεξα ήταν από Παρανέστι - Σταυρούπολη - Ξάνθη. Μετά τον Νικηφόρο είδα μια πινακίδα που έγραφε: "Προσοχή, στροφές σε μήκος 15 χλμ.". Ναι! Αυτό είναι! Τι ωραία πινακίδα... Χτένισα το λοιπόν τα 15 χιλιόμετρα -ήθελα να ήταν παραπάνω- απολαμβάνοντας τη διαδρομή (Tip: Ποτέ δεν πατάμε τη διαχωριστική γραμμή του δρόμου, γλιστράει πολύ). Η μηχανή ψιλοάναψε. Έτσι τουλάχιστον ένοιωσα. Σηκώθηκα αρκετές φορές όρθιος, καθόμουν στο πίσω μέρος της σέλας, αυτό του συνεπιβάτη, έσκυβα μπροστά, μετατοπίζοντας το βάρος μου κατάλληλα στις στροφές και γενικά δοκίμαζα και μάθαινα τη συμπεριφορά της μηχανής μου. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να ανοίξω ελαφρά το τζάμι του κράνους για να μυρίσω τον αέρα. Σφάλμα μέγιστο. Την ίδια χρονική στιγμή, μια πεταλούδα άσπρη με ασημί ανταύγες, από τις μεγάλες κιόλας, σκέφτηκε να δει αν το στόμα μου ήταν αρκετά μεγάλο για να κάνει φωλιά ή κακά ή εξερεύνηση μέσα του. Ήταν πολύ πικρή η γεύση της γαμώτη! Ειδικά τα φτερά της είχαν μπόλικη σκόνη και για αρκετή ώρα έφτυνα κεραίες και φτερά. Το ποδαράκι της ήταν λιγάκι νοστιμούλι για να πω την μαύρη αλήθεια. Το 'φτυσα όμως και αυτό.

Στο δρόμο για Ξάνθη, κοντά στη Χωριστή συνάντησα τον Λευτέρη. Ο Λευτέρης είναι ο πρώην κάτοχος της μηχανής. Σταματήσαμε, τα είπαμε λιγάκι και δώσαμε αόριστο ραντεβού στο Παρανέστι. Θα βρεθούμε εκεί κάποια στιγμή. Εγώ με τη μηχανή, αυτός με το ποδήλατο. Θα ξεκινήσει 3-4 μέρ..., ε... ώρες πιο πριν για να βρεθούμε εκεί. Σωστός ο παίκτης!

(Ψάχνω αυτές τις μέρες τον πιο εύκολο και ασφαλή τρόπο να προσαρμόσω μια ψηφιακή καμερούλα στη μηχανή για να τραβήξω πλάνα από διαδρομές. Είδα διάφορα σάιτς και είμαι κοντά στην υλοποίηση. Έτσι θα ανεβάσω στα κοντά μερικά ωραία πλάνα. Ψηφίστε!)

Επέστρεψα από Ξάνθη -μένει ο αδερφός μου εκεί με τη γυναίκα του και το παιδί τους- κατά τις 8 το βραδάκι. Ο καφές στην Ξάνθη έγινε δροσερό καρπούζι (πολύ καλύτερα) και η συζήτηση με τον αδερφό μου, για τι άλλο;... για μηχανές... Με πώρωσε για άλλη μια φορά με αυτά που πέρασε, είδε, απόλαυσε οδηγώντας μια από τις καλύτερες μηχανές που υπάρχουν (BMW R1100RT) και με ..."τσάτισε" που την έδωσε γιατί δεν την ήθελε πια. Αν είναι δυνατόν!. Ξάνθη - Γύθειο με τη μηχανή; 3.000 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα απόδραση; Και να μην πονάει ο ...πωπός! Αυτό κάτι λέει.

Τότε με πήρε φόνι η Έλλη. Όσοι δεν την ξέρετε, είναι από τα πιο εντάξει και κουλ άτομα που έχω γνωρίσει ποτέ. Ανοιχτό μυαλό, ταλέντο στη ζωγραφική, γνώσεις πολλές για AutoCad, Photoshop και όλες τις σχετικές εφαρμογές γραφείου (βλ. Όφις), χαρντροκού μέχρι αηδίας (και καλά κάνει) και έχει δύο πανέμορφα -όχι πλαστικά- hairpins στα μαλλιά της...

Το Αγροτικό στην Καλύφυτο ήταν μια πολύ καλή επιλογή. Πήγαμε εγώ, ο Νίκος και η Έλλη και κάτσαμε έξω, είχε δροσερό αεράκι, γεύσεις ωραίες και μια κατσίκα (όχι αρνάκι) που είχε χαθεί και βέλαζε επί μισαώρου έξω από το φράχτη της ταβέρνας. Κατά τις 12 φύγαμε. Περάσαμε πολύ όμορφα, μιλώντας για ο,τιδήποτε μας άρεσε εκείνη τη στιγμή.

Ωραία!

Δες αυτό: Το βιντεάκι (αισχρό, κακή ποιότητα εικόνας και ήχου), το τράβηξα με το κινητό μου φτάνοντας στην Αδριανή κατά τις 8 μ.μ. επιστρέφοντας από Ξάνθη. Αν παρόλα αυτά θέλεις να το δεις, πάτα εδώ.

1η μεγαλούτσικη απόδραση...

Μάλιστα... η πρώτη μου μεγαλούτσικη απόδραση 2ημέρου, ολοκληρώθηκε ίσως καλύτερα απ' ότι φανταζόμουν! Αναχώρησα Σάββατο πρωί (λίγο αργότερα απ' ότι αρχικά υπολόγιζα) και μετά από 2μιση ώρες έφτασα στη Γερακινή. Σταμάτησα για 20λεπτη ξεκούραση και πρωινό (μπουγάτσα-κακάο) στην Ασπροβάλτα και συνέχισα ωραία και καλά το ταξιδάκι μου. Ο δρόμος και η κίνηση σχεδόν μηδενική, ο καιρός ιδανικός για τέτοιου είδους εξορμήσεις.

Γεμάτο το διήμερο από τοπικές αποδράσεις (*Ο.Π.Α. δες το σλάιντ σόου πατώντας πάνω στο "τοπικές αποδράσεις") καθώς και με ώρες χαλάρωσης και ηρεμίας. Λίγο το παράκανα στο φαγητό, αλλά δεν φταίω εγώ! Υπήρχε κορμός (αχ-ρε-Μαρία), 2 διαφορετικά τσιζ κέικ με φράουλες και κεράσια (αχ-ρε-Μαρία-2), κοκκινιστό (αχ-ρε-Μαρία-3), κλαμπ σάντουιτς (αχ-ρε-Μαρία-4), ξηροί καρποί κ.α. Τι να κάνεις και πώς να αντισταθείς, όταν μάλιστα είσαι με ανθρώπους που τους "πας και σε παν"...

...

Δεν είχα πάει ξανά στον Αρμενιστή (*Ο.Π.Α. δες την ιστοσελίδα της παραλίας του Αρμενιστή πατώντας πάνω στο "Αρμενιστή"). Τι θάλασσα! Κύματα μισού - ενός μέτρου, με δύναμη έντονη που σε παρασέρνει όπου θέλει, χρώμα πράσινο και μπλε, πολλά δέντρα σχεδόν στην παραλία με παχιά σκιά, κόσμος άπειρος (λέμε τώρα...), διάθεση άκρως χαλαρή. Ρολόγια και κινητά απαγορεύονται. Ο χρόνος περνάει όπως θέλει αυτός και εσύ απλά κρατιέσαι και ακολουθάς ήρεμα.

Μετά τον Αρμενιστή, βουρ για Πόρτο Κουφό (*Ο.Π.Α. δες μια συλλογή φωτογραφιών πατώντας πάνω στο "Πόρτο Κουφό"). Βάση υποβρυχίων στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, λιμανάκι γραφικό και ήσυχο, ταβερνάκια απλά και καθαρά. Η πείνα στο κατακόρυφο. Τσακίσαμε (εγώ, ο Γιάννης, ο Κρις και ο Αρσένης) διάφορες γεύσεις κρεατικών και ψαρικών με μπύρα (Κάιζερ), κόλες κόκες και σαλατικά, απολαμβάνοντας το λιμάνι με τα καράβια και την θάλασσα μπροστά μας. Νιρβάνα με καραμελωμένα καρύδια και εφημερίδα από το μαγαζάκι που τα είχε όλα. Επιστροφή με τον Κρις να οδηγάει και τον Γιάννη να έχει φτάσει στις 47 οδηγικές παρατηρήσεις από αυτές που τονώνουν το ηθικό του οδηγού και τον κάνουν να σκέφτεται αν θα πρεπε να είχε βάλει κουμπί εκτόξευσης του συνοδηγού την τελευταία φορά που πήγε στο συνεργείο... ;-)

Όμορφα όλα: αδέρφια και ανίψια, μια ζωντανή σημερινή οικογένεια που κινείται, ζει και προχωράει μπροστά, χαλαρή διάθεση, τοπία όμορφα... τι να πει κανείς! Μμμμ....

Επιστροφή στην καθημερινότητα: έβαλα το κινητό να με ξυπνήσει στις 6 το πρωί της Δευτέρας. 6 και 20 χαιρέτισα τον αγουροξυπνημένο Γιάννη, καβάλησα τη μηχανή, έβαλα βενζίνη στον αγουροξυπνημένο βενζινά ("Δράμα πάω," "μπράβο! καλό δρόμο να ΄χεις!") και σε 2 ώρες υπέγραφα στο παρουσιολόγιο "Ώρα εισόδου 8:20" και κάθισα στον υπολογιστή μου.

Πώς αισθάνομαι; Ανανεωμένος, φρέσκος, ορεξάτος και με αρκετά μαλλιά πιο ελαφρύς! Ναι, ο Αρσένης πήρε την κουρευτική και με τη βοήθεια του Κρις, τις υποδείξεις του Γιάννη ("όχι τόσο κοντά!", "βάλτε το στο 21 και μετά βλέπουμε..."), τα γέλια της Μαρίας και την γεμάτη απορία φατσούλα της Χαράς, μεταμορφώθηκα σε νεοσύλλεκτο / φυλακισμένο του Κορυδαλλού.

Αν μου άρεσε; Σαφώς και ναι!

Θα τα ξαναπούμε αδέρφια! Να 'στε πάντα γεροί και δυνατοί...

[ *Ο.Π.Α. = Οδηγίες Προς Αρχαρίους ]

Λίστα ποτών

Καλοκαίρι έρχεται... ε... ήρθε!... και οι βραδυνές αποδράσεις σε Ύδραμα, Ατλαντίδα, 1900, Μπαρόκ, Ρέμβη, Λίβινγκ Ρούμ, Σοκολά και τα λοιπά και τα λοιπά, δίνουν και παίρνουν. Τι θα λέγατε λοιπόν να εμπλουτίσουμε το μπλογκ με ιδέες για ποτάκια;

Να μερικά δικά μου (...σουτ...):

• Τζιν με τόνικ
• Αμαρέτο βύσσινο
• Μαλιμπού ανανά
• Βότκα πορτοκάλι
• Αβάνα μαύρη πορτοκάλι
• Ουίσκι
• Μπακάρντι κόλα

Αν θέλεις και ΕΣΥ να προσθέσεις στη λίστα τις δικές σου επιλογές μπορείς να το κάνεις στέλνοντας ένα σχόλιο σε μένα (υπάρχει σχετικό εικονιδιάκι στο τέλος του κειμένου με τη λέξη 'σχόλια'). Εγώ θα το τακτοποιήσω κατάλληλα και όλοι μας θα είμαστε περήφανοι που συμμετέχουμε στην κοινή προσπάθεια προσωπικής μας βελτίωσης και ανόδου...

Να λοιπόν, τι προτείνουν οι φίλοι μας Α.Α. (Ανώνυμοι Αλκοολικοί):

• Havana 5αρι με λεμονάδα
• Σφηνάκι φάρμακο τζακ-ντραμπούι
• Μαργαρίτα γλυκιά με φράουλα
• Cuba libre
• Kalhua πορτοκάλι
• Cosmopolitan
• Σόδα με στιμμένο λεμόνι (για όσους κάνουν δίαιτα ή αποτοξίνωση)
• Smirnoff north
• Κρασάκι δυνατό
• Με τίποτε τσίπουρο σε μεγάλη ποσότητα και ιδιαίτερα να μην έχει πέσει στάχτη... τα βλέπεις όλα...
• VERDIA της Fanta έχετε δοκιμάσει; Σίγουρα όχι για βραδυνό ποτό... αλλά είναι μία πολύ καλή λύση για όσους πίνουν αρκετά αναψυκτικά... Περιέχει πράσινο μήλο και πράσινο τσάι... είναι τέλειο... και μόνο 20 θερμίδες...
• Μαργαρίτες με μπόλικη τεκίλα
• Kορόνα με λεμονάκι για τις καθημερινές
• Αριάνι κρύο από γιαούρτι 5-6 ημερών συνοδευόμενο από αυγόφετες φτιαγμένες με μπαγιάτικο ψωμί και χωριάτικα αυγά...Μπορεί να μην πίνεται στα bar αλλά εγώ αυτό θα ήθελα να πίνω...
• Blakjack
• Tanqeuray με Verdia

...και η λίστα συνεχίζεται! Στείλε και εσύ!