Η ώρα, άκρως μεσημεριανή και το στομάχι καλεί τον κάτοχό του για οδεύσει προς γέμισμα. Το ρεζερβουάρ της μηχανής, επίσης άδειο. Άρα: γεμίζω με βενζίνη το ντεπόζιτο, καβαλώ το μηχάνημα απόδρασης και γεμίζω (όχι φουλάρω, γεμίζω με μέτρο...) το στομάχιον. Που; Στον Μποζίδη στο Παρανέστι.
Μόνος; Όχι σήμερα. Με δύο φρικαρισμένα άτομα για μοσχαρίσια στα κάρβουνα.
Ο Νίκος και ή Έλλη ήταν έτοιμοι για ψώνια στο μάρκετ, αλλά η θέα και μόνο του μπουγιουρντί, της χωριάτικης, της ψητής μελιτζάνας, των τηγανιτών πατατών και της μοσχαρίσιας, του γεμιστού μπιφτεκιού και του φιλέτου, με συνοδεία παγωμένης Κάιζερ και σόδας (η κλασσική παραγγελία της Έλλης!) έσβησε μονομιάς τα καρότσια του μάρκετ και τη λίστα "Χρειαζόμαστε:". Ελπίζω να προλάβετε πριν κλείσουν το απόγευμα και να πάρετε τα λάιμ και τα λεμόνια σας και τη σόδα και το παγωτό και τα ντιπς και τον ταραμά και τη μαγιονέζα και και...
Νίκο... είσαι σκλάβος του βοδιού, μπορώ να σε αποκαλώ χαλαρά σκλαβοβόδι. Η Έλλη δείχνει χαρακτήρα. Ακόμη. Χα! Δεν ξέρει που έχει ή καλύτερα με ποιους έχει μπλέξει. Εδώ κορίτσι μου, δεν είναι Αθήνα. Εδώ δεν κλείνουμε τη πόρτα και πηγαίνουμε στη Ξάνθη ή στη Πάτρα, ούτε πλένουμε τη κουρτίνα και μιλάμε στο ξυλουργό... (Αχ! τα είπα και εκτονώθηκα). Εδώ τρώμε πραγματικά και πλερώνουμε 10 ευρώ το κεφάλι! Και τρώμε κρέας. Που θα πάει όμως, θα μάθει.
Επίσης, στην Ατλαντίδα, όταν βγαίνουμε, δεν ντυνόμαστε για να πάμε σε κλαμπάκι (όπως κάπου αλλού - μπλιαχ!), αλλά έτσι όπως είμαστε και σε όποιους αρέσουμε. Αράζουμε, χαλαρώνουμε, δεν στέλνουμε εσεμες, ούτε μιλάμε στο κινητό με την κολητή για μπούρδες αλλά λέμε μαλακιούλες όλοι μαζί, κατάλληλες για την ώρα και τον χώρο.
Θα αναρτήσω φώτος από τη διαδρομή ή τον προορισμό. Δεν ξέρω. Ό,τι κάτσει. Φεύγω να γεμίσω. Πεινάω σαν ...Νίκος!
Προσθήκη (23:52) > Τελικά, δεν πήρα την ψηφιακή μαζί μου και έτσι τσουκ φωτογραφία. Ήθελε και μια διαδικασία να πω την αλήθεια και το στομάχι μου έδινε αυστηρότατες εντολές στον εγκέφαλό μου και αυτός στα άκρα μου ότι δεν παίζει κάτι τέτοιο τώρα. Πάντως την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να φανώ συνεπής. Ακούς kitsa ? Ακούω να λες. Είπαμε για καφέ αύριο, μην πεις καμιά ιστορία κουλή και με στείλεις. Και ξεκόλα επιτέλους από τον υπολογιστή σου. Δεν κάνει τόσο πολύ ρε συ. Δεν είναι σωστό. Για σένα. Για μας ...είναι! Χα.
[Στη φώτο δεν φαίνεται ο Νίκος ο οποίος δεν έχει φάει τα πάντα και τώρα δεν αποτελειώνει και την Έλλη.]
Ανδρέα μου να είσαι καλά, και για την πρόταση και για το κέρασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι κέρασμα;! Το μπιφτέκι παραλίγο να με βάλει κάτω.
Άσε που είχαμε και την ευκαιρία να σε παρακολουθήσουμε σε live action με την μηχανή :)
Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας ξεσηκώνεις.
[Για το "σκλαβοβόδι" να το πάρω προσωπικά επειδή καταπιέζω λιγο παραπάνω τον Νίκο; ;Ρ ]
Όντως, το μπιφτέκι δεν παίζεται στον Μποζίδη. Και νόστιμο και μυρίζει κάρβουνο και υπερπλήρες σε μέγεθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ...σκλαβοβόδι προέρχεται σαν λέξη-Nick's nickname μόνο από τις γευστικές προτιμήσεις του και όχι από την δικτατορική, φασιστική και απαίσια συμπεριφορά σου απέναντί του. Οπότε ...cool! :-))
Μην ζαρώνεις τη μύτη - you know my way of άιρονι.
Μου αρέσει η όλη φάση εδώ μέσα. Βρήκα το λινκ από το www.ellinadiko.com. Έχω διαβάσει όλα τα κείμενα (και τα σχόλια) και απ' ότι κατάλαβα εσύ ανδρέα ιατρίδη ασχολείσε με υπολογιστές -αν και δεν κατάλαβα που και πως και λοιπά-. Anyway, θα μπορούσες να βάλεις κάτι σχετικό με προγράμματα, εφαρμογές, κολπάκια, τρικάκια και τα σχετικά να πάρουμε καμιά ιδέα; Λέω ρε παιδί μου... Αν θέλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Καλομοίρης
Nomizw oti einai mia kalh idea. Na mhn einai omws kati apo ta gnwsta. Dwse kati neo poy na axizei.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις υποδείξεις. Το σκέφτομαι είναι αλήθεια... Το μόνο που με φρενάρει είναι να μην γίνει πολύς μπελάς για το τίποτα. Νομίζω ότι στην τελική δεν θα σας δείξω κάτι που δεν το έχετε δει. Σκέφτομαι 3-4 προτάσεις που σας έχω και με τις απαντήσεις σας, το συνεχίζουμε ή όχι. Οκ.
ΑπάντησηΔιαγραφή