Μέσο διαφυγής

Τελικά δεν το περίμενα... Μετά από 8 μήνες που πήρα την μηχανή από τον γνωστό μηχανόβιο Λευτέρη Ι. και την είχα παρατημένη στο ισόγειο της πολυκατοικίας, την ξεσκέπασα από την κουκούλα (πάλι καλά!), απομάκρυνα πτώματα ζώων, εντόμων, ποντικιών, σκυλιών (...ώπα!) και ξεκίνησα τη διαδικασία "αναγέννησης".

Πήρα λοιπόν καινούρια μπαταρία, έβαλα βενζίνη, έβαλα αέρα στα λάστιχα και την κυκλοφόρησα! Θέλω σήμερα να πάω να χτυπήσω μια μπαγκαζιέρα πίσω με μαξιλαράκι για τον συνεπιβάτη (ή την συνεπιβάτη...) και με το κράνος που πήρα και μου αρέσει πολύ (δεύτερο ενσωματωμένο τζάμι για τον ήλιο...) το πράγμα αρχίζει και κλείνει!

Δυσκολεύομαι λιγάκι στην εκκίνηση, ιδιαίτερα όταν είναι κρύα, αλλά σιγά - σιγά αισθάνομαι τη σιγουριά εκείνη που το ταξίδι Ελλάδα - Βιρμανία μου φαίνεται πραγματοποιήσιμο [:-Ο]. Την μαστίγωσα λιγάκι χθες στα 150 χλμ/ώρα και τότε αισθάνθηκα ότι τα πράγματα ήταν οριακά ή μάλλον είχαν φύγει εκτός ορίων. Πιστεύω ότι με 120 χλμ/ώρα είναι μια καλή ταχύτητα ταξιδίου, π.χ. Δράμα - Γερακινή που θα παίξει Σάββατο πρωί, πολύ πρωί για να μην πέσω πάνω σε μπλε ανθρώπους που είναι ενοχλητικοί και αδιάκριτοι μέχρι αηδίας.

Να πω τη μαύρη αλήθεια, ήδη ζαχαρώνω μια Honda Transalp 700 (νέο μοντέλο), στο χρυσαφί της χρώμα βεβαίως - βεβαίως, σαν την επόμενη αγορά. Θα το κάνω κι αυτό, όταν ο χρόνος και η τσέπη το επιτρέπει. Είναι αλήθεια, ότι δύσκολα θα οδηγήσω ξανά ένα μικρό αυτοκίνητο (βλέπε Πούντο και Σίριον, ζεύγος ηλιθίων μικρών για σούπερ μάρκετ ή το πολύ πολύ αποδράσεις ως τη Θάσο...) και έτσι επειδή το ομορφότερο αυτοκίνητο στη φύση (Α5 άσπρο φυσικά) μοιάζει άπιαστο όνειρο θα συμβιβαστώ με κάτι πιο χειροπιαστό και προσγειωμένο... Δεν είναι κακή, καθόλου κακή ιδέα η Τρανσάλπ τελικά!

(να είχα και ένα δίπλωμα δεν θα ήταν κακή ιδέα...)