Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Σήμερα...


Σήμερα θα απολαύσω τις σχέσεις μου...

Πώς τα πας στις σχέσεις στο με τους άλλους; Έχεις σχέσεις που σε γεμίζουν ή που σε αδειάζουν; Οι σχέσεις σου είναι αμοιβαίες ή μονόπλευρες; Μπορούν να υπάρξουν σχέσεις που τροφοδοτούν την αγάπη, την αξιοπρέπεια και τη χαρά; Τι λες; Μήπως είναι ουτοπία;

Ίσως το πρώτο ερώτημα θα έπρεπε να είναι: Πώς τα πας με τον εαυτό σου; Έχετε καλή σχέση εσείς οι δυο ή μήπως δεν τα έχετε βρει ακόμα; Νομίζω πως αυτή είναι η καθοριστική, πρωταρχική ερώτηση: Πώς τα πάω με τον εαυτό μου; Πόσο δύσκολο είναι να απαντήσεις;!

Μια κακή συνήθεια που δηλητηριάζει τις σχέσεις μας είναι οι λανθασμένες προσδοκίες. Λανθασμένες σημαίνει να ζητάω πράγματα που ο άλλος δεν έχει ή δεν μπορεί να δώσει. Όσο συνεχίζω να ζητάω και να ζητιανεύω, διώχνω αυτό που θέλω ακόμη πιο μακριά. Γι΄αυτό θα τρέχω από πόρτα σε πόρτα, από σχέση σε σχέση, ανικανοποίητος και απογοητευμένος. Μέχρι που κάποια στιγμή, όταν θα έχω πονέσει αρκετά, θα μου φέξει και θα καταλάβω. Θα καταλάβω μια απλή διαχρονική αρχή που λέει: Αν θέλεις κάτι πρέπει να το δώσεις εσύ πρώτα.

Χρειάζομαι αγάπη; Ας αγαπήσω πρώτα εγώ. Χρειάζομαι κατανόηση; Ας καταλάβω πρώτα εγώ. Χρειάζομαι βοήθεια; Ας συνεργαστώ πρώτα εγώ.

Σήμερα θα απολαύσω τις σχέσεις μου γιατί δεν θα σκεφτώ: τι μπορώ να πάρω ή τι πρέπει να μου δώσεις, αλλά τι μπορώ να σου δώσω, τι μπορώ να κάνω για σένα. Όταν θέλω να δώσω, διαπιστώνω ως διά μαγείας ότι είμαι γεμάτος, ενώ λίγο πριν νόμιζα ότι είμαι άδειος. Λένε πως μια γενναιόδωρη καρδιά ποτέ δεν αδειάζει.

Σήμερα θα απολαύσω τις σχέσεις μου με όλους γιατί θα βρω κάτι πολύτιμο να δώσω στον καθένα.

2 σχόλια:

  1. ΑνώνυμοςΜαΐου 13, 2009

    Και έλεγα πού ήσουν τόσον καιρό;
    Γιατί τα αναλύεις τόσο; Είτε έχεις βρει, είτε όχι, σημείο αναφοράς, σκέψου.... μήπως έτσι φθείρεσαι; Μπήκε η άνοιξη, έρχεται καλοκαιράκι. Γλέντα το λίγο και όλα παίρνουν αλλιώτικο δρόμο.
    Έχω την αίσθηση ότι πάλευες όλο το χειμώνα. Τώρα νομίζω ήρθε η ώρα να ανοίξεις χωρίς κριτική σκέψη, ώστε να δεχτείς τα καινούρια και να έχεις την δύναμη να τα επεξεργαστείς αργότερα όταν θα έχουν ωριμάσει.
    Υπάρχουν άλλωστε τόσα μονοπάτια.
    Τι λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάλευα καμιά 10ετία, αλλά τέλος πάντων...

    Ξέρεις κάτι; Όλα στη ζωή μας γίνονται γιατί έπρεπε και πρέπει να γίνουν. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι μας, στη δική μας ματιά αν και τι θα κρατήσουμε πώς θα κινηθούμε στο εξής και τι αποφάσεις θα πάρουμε...

    Σαφώς και τα μονοπάτια είναι πολλά, αρκεί όπου πηγαίνεις να υπάρχει κάτι ουσιαστικό και αληθινό που να γεμίζει το είναι σου και να σε κάνει να εκτοξεύεις μυριάδες φώτα δύναμης και χαράς ώστε να γίνεις κοινωνός αγάπης και ελευθερίας. Έτσι θα μπορείς να πετάς με τα φτερά της ψυχής και μόνο τότε η αίσθηση της δημιουργίας, της εξέλιξης και της γλυκιάς γεύσης στο στόμα σε κρατά όρθιο σε όποια θαλασσοταραχή που θα συναντάς στην πορεία...

    Σε ευχαριστώ για τις επισημάνσεις σου πάντως! Συντονιζόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή