Σήμερα θα καλωσορίσω το άγνωστο.
Πολλοί από εμάς λέμε ότι φοβόμαστε το άγνωστο. Όμως, εφόσον δεν γνωρίζουμε αν κάτι είναι "καλό" ή "κακό", γιατί να το φοβόμαστε; Αν δε γνωρίζεις ότι η φωτιά μπορεί να σε κάψει, θα φοβηθείς να βάλεις το χέρι σου μέσα στο αναμμένο τζάκι;
Φοβάμαι το άγνωστο σημαίνει μάλλον ότι φοβάμαι μήπως χάσω το γνωστό. Αυτό που ξέρω. Αυτό που έχω και συχνά νομίζω ότι κατέχω. Σημαίνει ότι έχω βολευτεί και δεν είμαι πρόθυμος να αλλάξω. Προτιμώ την ουτοπιστική αίσθηση ασφάλειας και τη σιγουριά που νεκρώνει τη δημιουργική ανάπτυξη, από το να είμαι ελεύθερος.
Σήμερα θα συμφιλιωθώ με το άγνωστο. Σήμερα εμπιστεύομαι τον εαυτό μου ότι θα βγάλω πέρα με ότι θέλει προκύψει. Δε φοβάμαι να χάσω κάτι γιατί εμπιστεύομαι το σύμπαν (τον Θεό - κατά άλλους) και την τύχη μου. Αυτό που αξίζει, αυτό θα έρθει σε μένα. Κανένας δεν μπορεί να μου το στερήσει.
Σήμερα θα είμαι ανοιχτός για το καινούριο. Σήμερα θα ανοίξω τα χέρια να αγκαλιάσω την αλλαγή που μου φέρνει η ζωή, ακόμη κι αν δεν έχω ιδέα που θα με οδηγήσει.
Σήμερα θα εγκαταλείψω την ουτοπία ότι μπορώ να ελέγξω άτομα και καταστάσεις. Δεν έχω να χάσω τίποτα. Όλα όσα έχω ανάγκη έρχονται στο δρόμο μου.
Ο Θεός, το σύμπαν, η φύση και οι άνθρωποι – όλοι είναι γενναιόδωροι μαζί μου.
σημερα ισως περισσοτερο απο καθε αλλη μερα δεν εμπιστευομαι καθολου τον εαυτο μου...εχω σιγουρευτει οτι δεν προκειται να καταφερω ουτε να ξεπερασω αυτα που μου τυχαινουν στη ζωη μου και φοβαμαι την αλλαγη που μπορει να ερθει....Αλλα πιστευω στο Θεο εμπιστευομαι την κριση του και οτι παντοτε μας δινει αυτο που πυστευει καλυτερο για μας...ετσι διαβαζοντας της σκεψεις σου παιρνω κουραγιο και ελπιζω σε κατι καλυτερο που προσευχομαι να ερθει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που έχω τόσο λίγο χρόνο τον τελευταίο καιρό και δεν προλαβαίνω να γράψω τόσα όσα θα ήθελα πάνω στα δύο τελευταία άρθρα σου. Έχει τόσα πολλά σημεία για τα οποία μπορούν να εκφραστούν όχι μόνο 2 διαφορετικές απόψεις αλλά πολύ περισσότερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι για το ότι δεν χάθηκαν οι άνθρωποι που μιλούν ανοικτά (όποιο κι αν είναι το κόστος) και για τη δυνατότητα που μου δίνεις να συμμετέχω (έστω και ελλειπώς) στις σκέψεις αυτές.
Ένα σημείο μόνο θα ήθελα να σχολιάσω:
Προτιμώ την ουτοπιστική αίσθηση ασφάλειας και τη σιγουριά που νεκρώνει τη δημιουργική ανάπτυξη, από το να είμαι ελεύθερος.
Δεν πιστεύω ότι η δημιουργική ανάπτυξη απορρέει από την ελευθερία, την δυνατότητα επιλογών, την αναμέτρηση με το άγνωστο...
Αλλά το ακριβώς αντίστροφο.
Δηλαδή η Ανάγκη της δημιουργικής ανάπτυξης οδηγεί στην ελευθερία.
Τώρα αν κάποιος είναι άτολμος...ε αυτό είναι άλλη υπόθεση. Και σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει καν διάθεση δημιουργίας.
Εδώ ξεκινάει ένα άλλο θέμα. Αλλά μην τα μπλέξουμε κι άλλο.
Fei Ma
Φίλη Ανώνυμη, κάθε τι που έρχεται στη ζωή μας έχει τη δική του μοναδική σημασία που σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι άμεσα ορατή και κατανοητή από εμάς. Μην μπαίνεις στη διαδικασία ανάλυσης των πάντων. Μην οδηγείς σε αδιέξοδα τη σκέψη σου. Μην προσπαθείς να εξηγήσεις και να ερμηνεύσεις συμπεριφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε, είναι εδώ, το ζεις. Ναι.
Κράτα ό,τι καλό έζησες και μέσα από διαδικασίες αυτογνωσίας και εσωτερικής αναζήτησης έχεις όλο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση!, να αντικρίσεις ξανά με δάκρυα χαράς τον ουρανό.
---
Φίλη Fei Ma, το blog είναι ανοιχτό στους πάντες. Ακόμη και σ΄ αυτούς που δεν σχολιάζουν, αλλά διαβάζουν μόνο τα κείμενα που αναρτώ κατά διαστήματα. Εννοείται ότι χαρά μου είναι να διαβάζω τα σχόλιά σου, που σχεδόν πάντοτε είναι μεστά και ουσιώδη. Θα συμπληρώσω / προσθέσω στην τελευταία σου παράγραφο ότι και τα δύο που αναφέρεις (κατ' εμέ) είναι δυνατόν να ισχύουν. Δεν το βλέπω σαν αυγό και κότα (ή τούμπαλιν), αλλά σαν μια φυσική, ανθρώπινη, τεραστίων δυνάμεων ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει με όνειρα, ελπίδες, στόχους κυνηγώντας τη δική του, προσωπική και ανεπανάληπτη ευτυχία.