Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Αποκριάτικη εκδρομή

Ο καιρός καλός, γύρω στους 15-16 βαθμούς. Η διαδρομή γνωστή και απολαυστική. Ο προορισμός αγαπημένος. Η σύνθεση της παρέας ζεστή.


Χοντρές κάλτσες, ειδική ζώνη μέσης, λαιμουδιά, κράνος καθαρό, γάντια, βενζίνη "γέμισέ το φίλε", γυαλιά ηλίου. Τι ώρα είναι; Δεν με νοιάζει. Φύγαμεεε...
Επιλέγω τη διαδρομή Δράμα, Νικηφόρος, Παρανέστι, Σταυρούπολη, Ξάνθη. Σταματώ στο Νεοχώρι για τσιγάρο και χα
λάρωση σε παγκάκι του χωριού. Ρυθμοί απόλυτης ηρεμίας και χαλάρωσης. Αυτό είναι! Κότες να κινούνται νωχελικά σκαλίζοντας, γάτες να λιάζονται στον ήλιο ακίνητες για να απολαύσουν τη ζεστούλα των ακτίνων του, άνθρωποι λιγοστοί να μιλάνε για τα καθημερινά τους. Συνεχίζω όμορφα και ήρεμα τη διαδρομή. Απολαμβάνω τις στροφές, σηκώνομαι για να δω από ψηλά το άγριας ομορφιάς τοπίο, κορνάρω παιχνιδιάρικα ένα σκυλί που με βλέπει απορημένο να του χαλάω τη μεσημεριανή του σιέστα. Δεύτερη στάση σε όμορφο μέρος κοντά στην Ξάνθη με παγκάκια, γεφυράκια, ξύλινες κατασκευές για να καθίσει κανείς και να τσιμπήσει κάτι, να διαβάσει ένα ωραίο βιβλίο, να ζωγραφίσει τη φύση, να περπατήσει και να σκεφτεί…

Φτάνω Ξάνθη. Βρισκόμαστε τα 3 αδέρφια και επιλέγουμε τους Τοξότες για βόλτα (πατήστε πάνω στην εικόνα για ζουμ άουτ) και μετά φαγητό. Πεινάω πολύ, η ώρα είναι 4 και η διαδρομή με παρέσυρε στο χρόνο. Κουβέντα χαλαρή, επικοινωνία ψυχική, μετρημένες αλλά ουσιαστικές κουβέντες, ο χρόνος προχωράει αργά το ταξίδι του με χαλαρούς ρυθμούς και διάθεση.

Αρχίζει να πέφτει το φως. Δεν θέλω να δεινοπαθήσω στην επιστροφή. Γεια σας αφέρφια! Πρέπει να την κάνω πρώτος. Θα βρεθούμε ξανά σε άλλος μέρος, με άλλη διάθεση, έχοντας άλλα στο μυαλό του ο καθένας…

Γυρίζω και βλέπω τα μηνύματά μου. Μετρημένα κι αυτά. Χαλαροί ρυθμοί και εδώ. Κάποιος είναι στο Skype. Να μιλήσουμε; Ξεχνιόμαστε στην κουβέντα. Πλησιάζουν μεσάνυχτα. Πότε κιόλας! Να ‘σαι καλά, καλή μου παρέα. Επικοινωνώ ουσιαστικά. Το χαίρομαι απίστευτα. Να λοιπόν που δεν υπάρχει μόνο η μια πλευρά τριγύρω... Δεν είχα αμφιβολία, απλά δεν είναι και εύκολο να συντονίζεσαι τόσο γρήγορα. Γιατί όχι όμως;

Να είσαι πάντα καλά! Και να προσέχεις τον εαυτό σου… Περιμένω την επόμενη φορά να πούμε κι άλλα!

1 σχόλιο:

  1. ΑνώνυμοςΜαρτίου 09, 2009

    εεεεεε!!!!! αυτές τις εικόνες ακριβώς! έχουν και ζησει και άλλοι με άλλες μηχανές ... κάποτε και θα ομορφαίνουν για πάντα μια γωνία του μυαλού.
    bb

    ΑπάντησηΔιαγραφή