Θεσ/νίκη & Συγνώμες

Γεμάτη η μέρα χθες. Οδήγησα μετά από μήνες αυτοκίνητο και πήγα Θεσ/νίκη. Μου φάνηκε πολύ άνετο και …ζεστό! Σκέφτηκα ξανά το Superb… Είχα μια συνάντηση σε εταιρία στην Πυλαία, που ήταν τελικά …φιάσκο. Καπάκι πήγα Cosmos και κατασπάραξα 4, ναι 4!, δικάβαλα. Το παράκανα και τώρα είμαι με τα φρένα. Διάβασα την εφημεριδούλα μου πίνοντας και μια κόλα και καπάκι στο καπάκι πήγα και στο ΙΚΕΑ. Τσίμπησα μια σακούλα με χρήσιμα (μπα;…) αντικείμενα. Λίγο πριν την επιστροφή έμεινα στον αδερφό μου, που λόγω γενεθλίων μου (το θυμόταν!), πήρε μια φρέσκια και πολύ πρόστυχη τούρτα με κάστανο. Ήταν από εκείνες τις τούρτες με την παχιά σοκολάτα, γαρνιρισμένη με λευκή, κάστανα γλασέ να στολίζουν το κέντρο και τριμμένα κομμάτια σοκολάτας να δένουν την εικόνα… Το τι έγινε δεν μπορείτε να φανταστείτε. Χαμός… Παλέψαμε λίγο με το σακατεμένο μηχάνημά του, κάναμε φορμάτ, περάσαμε Windows και μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες στην εγκατάσταση οδηγών και διαφόρων άλλων τινών, πήρα το δρόμο της επιστροφής για Δράμα. Έφτασα 11 τζαστ. Μια μικρή βολτίτσα στην πόλη και άντε για ξεκούραση. Η Μάρω με περίμενε υπομονετικά και φυσικά μόλις κουκουλώθηκα (αφού έβαλα 2 φωτιστικά στο σπίτι και 2 πατάκια -από το ΙΚΕΑ- και τακτοποίησα τα πολύ χοντρά) ήρθε γουργουρίζοντας να με ζεστάνει. Ξύπνησα μπρούμυτα και την αισθάνθηκα να είναι στην πλάτη μου αραχτή. Την ξύπνησα εγώ αυτή τη φορά.

Ήθελα να προτείνω κάτι. Υπάρχουν (φαντάζομαι) πράγματα για τα οποία θα θέλαμε να ζητήσουμε συγνώμη από κάποιο άτομο ή άτομα. Είτε για κάτι που είπαμε είτε για κάτι που κάναμε είτε για μια παρεξήγηση που έγινε κ.λ.π. Τι λέτε να στείλετε σε σχόλιο, ανώνυμα, τις δικιές σας συγνώμες; Σκέφτομαι, αν δεν έχετε αντίρρηση, να τις μαζέψω και να τις βάλω σε μια νέα ανάρτηση μόνο με τα κείμενα που θα στείλετε. Τι λέτε; Ίσως να μας εντυπωσιάσει αυτή η …περίεργη συλλογή, που θα γίνει πάντοτε ανώνυμα!