4 παρά ξεκινώ για Ξάνθη. Ο καιρός καλός. Συννεφιά, αλλά η θερμοκρασία ανεκτή. Απολαμβάνω τις στροφές Παρανεστίου και κάθομαι στο Prestige, δίπλα στο Κυβερνείο. Ο σκέτος νες-καφέ δεν πίνεται. Μια παρέα στα 3 μέτρα μιλάει σχετικά δυνατά και δεν μ' αφήνουν να διαβάσω την εφημερίδα μου. Αναγκαστικά τους ακούω να έχουν φλομώσει στη βλακεία. Η συζήτηση γίνεται μόνο και μόνο για το προφανές… 3 γυναίκες και 2 άντρες. Οι συνδυασμοί πολλοί, τα μάτια παίζουν στο χώρο, οι ορμόνες άπειρες.
Φεύγω σχετικά γρήγορα, ο καιρός αρχίζει να αγριεύει. Η επιστροφή στα όρια του δράματος. Η μηχανή πάει μια χαρά, βενζίνη μπόλικη, τα λάστιχα φουσκωμένα στο ιδανικό, αλλά ο αναβάτης τα έχει δει όλα. Δεν φοράω γάντια και ο αέρας περνάει από τα μανίκια και με γδέρνει παντού. Τα χέρια έχουν κολλήσει στα γκριπς. Δεν μπορώ να αλλάξω ταχύτητα (δεν χρειάζεται), το φρένο είναι άθλος να το πατήσω με το δεξί μου δάχτυλο (αμάν, κατσίκια!). Μάλλον θα αυτοακρωτηριαστώ…
Στην Αδριανή, οι πρώτες στάλες. Τα μυγάκια αυτοκτονούν ανά οικογένειες στο τζάμι του κράνους. Βλέπω τη φύση με φόντο δεκάδες πτώματα, πόδια, κεραίες, λάσπη και ο αέρας να λυσσομανάει… Μπαίνω στη Δράμα. Τα αυτοκίνητα ακίνητα σε ουρές με ψώνια από Καρφούρι, παιδάκια που κλαίνε στα πίσω καθίσματα, τυπάδες με ανοιχτό τζάμι και τα νερά της βροχής να έχουν μουσκέψει το αριστερό τριχωτό τους χέρι γεμάτο καδένες και δαχτυλίδια από πρώην και επόμενες. Βρε αντε και…
Προσπερνώ τους πάντες και πηγαίνω σπίτι με το παντελόνι να είναι σκούρο γκρι. Άλλο χρώμα ήταν ρε όταν το φόρεσα! Α, νερά… Τα παπούτσια βαριά. Α, νερά... Κρυώνω. Την πέφτω στο κρεβάτι και μένω ακίνητος κάτω από το πάπλωμα. Βάζω στο αθόρυβο το κινητό (7 αναπάντητες το πρωί) και κοιμάμαι από τις 8μιση μέχρι τις 8μιση. 12 ώρες και το κρεβάτι μου φαίνεται η πιο καλή ιδέα για συνέχεια.
Πεινάω. Έχω να φάω 20 ώρες στο περίπου. Κάτι ακούω! Το στομάχι μου… Σκάσε! Σήκω. Παίρνω 8 κομμάτια τυροπιτούλες και σπανακοπιτούλες, βγάζω φωτογραφίες για τη νέα ταυτότητα, παίρνω από το e-shop 3 φλασάκια που είχα παραγγείλει, κλείνω για καφέ με φιλαράκι κατά τις 12μιση, και ταβέρνα το μεσημέρι με καλή παρέα.
Καλημέρα σε όλους!
Μηχανή=freedom-freewind (Ξάνθη ΒΒ)
ΑπάντησηΔιαγραφήDoes cavaya de caprus (life, freemind, development - lb) ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι κάτι συμβαίνει .Για να είμαι ειλικρινής ήμουν έτοιμη να δηλώσω στο Χαμόγελο του Παιδιού την εξαφάνισή σου .Από τις 24-09-2008 είχες να γράψεις και με έζωσαν τα μαύρα φίδια (ευτυχώς όχι σαν αυτό του βίντεο ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού ήσουν ; Τι συνέβη ; Ακόμα και αν δεν είχες όρεξη να γράψεις κάτι ,ή στέρεψαν οι ιδέες σου (αν και αυτό αποκλείεται να συμβαίνει, διότι είσαι αστείρευτη πηγή) ας έγραφες τουλάχιστον ένα ξερό γεια , μια καλημέρα βρε αδελφέ , να ξέρουμε κι εμείς ότι υπάρχεις.
Smile! There are many people who are really thinking about you!Don't forget them.
AND PLEASE DON'T DO IT AGAIN!!
" Άφρο "
Φίλη "'Αφρο" είμαι καλύτερα από ποτέ. Αλήθεια. Οι ιδέες για γράψιμο είναι πολλές και αν είχα τη δυνατότητα να γράφω όποτε θέλω, μάλλον θα μπούκωνε το blog. "Ζορίζομαι" λοιπόν, να μην σας τα σπάσω κιόλας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα τελευταία 2 που έγραψες:
..."σε ευχαριστώ πολύ ειλικρινά" ΚΑΙ "χα! Ποτέ..." :-)