Γενικά και αόριστα

Δυο άτομα - φίλοι της εδώ παρέας μου είπαν γιατί δεν γράφω τελευταία κάτι καλό ή/και ενδιαφέρον ή/και ζουμερό (μετά το κείμενο περί "Ελευθερίας").

«Απολογούμενος» λοιπόν, λέω τα εξής: είναι αλήθεια ότι αισθάνομαι λιγάκι «άδειος» τελευταία.

Εν μέρει φταίει ένα σχόλιο που έγραψε η φίλη "Άφρο". Με ταρακούνησε τόσο πολύ (ήρθε την κατάλληλη στιγμή ωριμότητας) που αισθάνομαι ότι έκλεισαν απότομα κάποιοι κρουνοί μέσα μου. Αυτό ίσως να δείχνει ότι για να βγάλεις «πράμα» πρέπει να στάζουν πληγές. Αν κλείσουν τα σημάδια (ή αρχίζει να παγώνει η εξωτερική «μεμβράνη») τότε πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο.

Από την άλλη βρίσκομαι σε φάση εσωτερικών διεργασιών, αναζητήσεων και αποφάσεων για διάφορα πράγματα που θέλω να κάνω. (Όχι, δεν έχει σχέση (μόνο) με μηχανές - σας τα έχω κάνει μπαλόνια, το ξέρω. Το πώς με ανέχεστε, είναι θαύμα!) Αυτό είναι κάτι που και χρόνο τρώει και κάποια εγκεφαλικά κύτταρα καίγονται από την προσπάθεια! Πρόκειται για τη γνωστή λίστα “TO DO”, μόνο που αυτή τη φορά, εδώ και πολύ καιρό, δεν αναγράφονται ψώνια για το σούπερ μάρκετ, αλλά κάτι πιο ουσιαστικό που έχει να κάνει με αποφάσεις ζωής τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Και φυσικά αυτή η λίστα δεν έχει «πρέπει» και «δεν είναι σωστό»… Είναι η πιο ελεύθερη και φωτεινή λίστα που φτιάχνω. Και βεβαίως η λίστα δεν «πρέπει» να τελειώσει αύριο… Ίσως να μου πάρει καμιά 50αριά χρόνια! Ποιος ξέρει…

Προχθές τα λέγαμε κατ’ ιδίαν με φίλη του μπλογκ (και όχι μόνο) και καταλήξαμε στο ότι, όταν διαβάζεις διάφορες και διαφορετικές απόψεις το μάτι ανοίγει και κοιτάει μέσα από ευρυγώνιο φακό. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για πολλούς εδώ μέσα. Και για μένα! Να γιατί τα μπλογκς είναι κάτι καινούριο που λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά πολλές φορές… Σε όλα τα συνέδρια, ημερίδες και ενημερωτικές εκδηλώσεις που θα συμμετέχω ως βασικός ομιλητής (sic), θα υποστηρίζω την ιδέα των μπλογκς φανατικά έχοντας σοβαρά επιχειρήματα…

Καλό σας βράδυ συνοδοιπόροι ή όχι!