Μία ανάρτηση κατόπιν παραγγελίας με τίτλο: "Μετά τα 30, οι γυναίκες φέρονται σαν γεροντοκόρες;"

Είναι βραδάκι. Πλησιάζει το τέλος ενός πολύ όμορφου, αλλά όχι και συναρπαστικού, σαββατοκύριακου. Ο Άντρας λείπει από το σπίτι και δεν πρόκειται να εμφανιστεί, τουλάχιστον όχι αυτό το βράδυ. Αυτό ισοδυναμεί, μεταξύ άλλων, με αρκετό χρόνο που μπορώ να τον κάνω ό,τι θέλω. Εκτός αυτού, έχω και επιλογές. Επιλέγω να γράψω την ανάρτηση που μου ζητήθηκε. «Άλλωστε δε θα μου πάρει και πολύ χρόνο», σκέφτηκα. Έτσι νόμιζα.

Μία ώρα μετά, έχω βάλει ήδη ένα ποτάκι αλλά αυτή είναι η μοναδική εξέλιξη στην ιστορία αυτή. Η σελίδα του word εξακολουθεί να είναι λευκή. Με το ένα χέρι στηρίζω το κεφάλι μου και με το άλλο παίζω με τη γωνία της οθόνης του υπολογιστή μπας και μου δώσει απάντηση.

Αλλά γιατί πρέπει ΕΓΩ να γράψω γι’ αυτό? Επειδή πέρασα τα 30? Επειδή φέρομαι σα γεροντοκόρη? Επειδή και τα 2? Εεεεεεπππ…. Ανασφάλεια φύγε! Ερώτηση είναι το θέμα. ΕΡΩΤΗΣΗ. Έχασα για λίγο το ερωτηματικό. Πού να φανεί με τα Calibri 10άρια.. Ερώτηση είναι το θέμα. Ερώτηση όμως ύπουλη, που υπονοεί την απάντηση.

«Όχι», είναι η απάντηση μου πάντα σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Γιατί με το που απαντήσεις «ναι», αυτομάτως δημιουργείς έναν κανόνα. Άτιμη κοινωνία.. Γιατί πρέπει να φτιάχνουμε τέτοιου είδους κανόνες? Μήπως επειδή έχοντας μια λίστα κανόνων, γίνεται πιο εύκολη η ένταξη μας, η λειτουργία μας μέσα σε αυτή, η ικανότητά μας να αξιολογούμε και να αυτοαξιολογούμαστε, και σε τελική ανάλυση η ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις? Έχουμε σκεφτεί πόσο άδικο είναι αυτό για τις εξαιρέσεις του κανόνα? Αν είναι βέβαια πραγματικά εξαιρέσεις γιατί κάτι τέτοιου είδους κανόνες τείνουν να βάζουν ανθρώπους στο περιθώριο.

Ωωωπ, ξέφυγα. Στο θέμα μας τώρα.

Τι είναι γεροντοκορίαση στην τελική? Μια αρρώστια? Είναι κολλητική? Υπάρχει φάρμακο? Η απάντησή μου εδώ είναι «ναι».

Όλως τυχαίως, σήμερα διάβασα κάτι που μοιάζει με τον ορισμό της. Είναι όταν κάποιος έχει πληγωθεί στο σημείο Α, που φροντίζοντας να μην πληγωθεί στο σημείο Γ, συμπεριφέρεται σαν καθίκι στο σημείο Β.

Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε: ποια πραγματικά συμπεριφορά είναι γεροντοκορίστικη? Εγώ την έχω βρει. Αν το κάνετε, θα δείτε ότι την ίδια συμπεριφορά, το ίδιο άτομο, μπορεί να την έχει σε όλη του τη ζωή, είτε είναι 20 ή 30 ή 70, είτε είναι παντρεμένο ή όχι. Οπότε δεν έχει να κάνει με ηλικία και γάμο και φαίνεται ο παραπάνω ορισμός να μην έχει λάθος βάση.

Αν σας ενοχλούν οι γεροντοκορίστικες συναναστροφές σας, κόψτε τες και αφήστε τες στην ησυχία τους, μακριά από την αποδοκιμασία σας.

Αν δεν σας ενοχλούν οι γεροντοκορίστικες συναναστροφές σας, πιθανώς έχετε θυμώσει μαζί μου.

Αν είστε οι ίδιοι γεροντοκόρες (ή γεροντοπαλίκαρα – μην ξεχνιόμαστε) και το γουστάρετε, συνεχίστε.

Αν είστε οι ίδιοι γεροντοκόρες (ή γεροντοπαλίκαρα – μην ξεχνιόμαστε) και δε το γουστάρετε .. ε, δεν ξέρω, μάλλον δεν το ξέρετε ότι είστε, οπότε ανατρέξτε 5 παραγράφους πάνω, και σκεφτείτε. ΑΝ θέλετε βέβαια...