Ε λοιπόν, η Ξάνθη στα χρόνια που έμεινα (αλλά και μετέπειτα), απέκτησε σύστημα αποχέτευσης, infokiosks στις πλατείες, τα μαγαζιά άνοιγαν το ένα μετά το άλλο και γενικά αναδείχθηκε σε …πολλάρα! Έχοντας το πλεονέκτημα της θάλασσας που είναι κοντά, της παλιάς πόλης που είναι μέσα στην πόλη, τις γιορτές της παλιάς Ξάνθης, το καρναβάλι της, τις σχολές της, τις διάφορες εκδηλώσεις, ημερίδες, εορτασμούς, τα απίστευτα σιροπιαστά της (σλούρπ, γιάμι γιάμι…) δίνει έναν αέρα που η Δράμα δεν είχε και ούτε θα έχει ποτέ. Στον 3ο χρόνο μου ως φοιτητής, η Θεσ/νίκη πια είχε χαθεί σαν προορισμός και αν μου έλεγαν να έκανα μετεγγραφή προς τα εκεί, δεν θα με ενδιέφερε καθόλου.
Θα μπορούσα να μείνω με πολύ διάθεση στην Ξάνθη. Και αύριο αν μπορούσα… Λογικό, θα μου πείτε, αφού εκεί πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια με ελευθερία αλλά και αυτοέλεγχο, ρεμαλοζωή αλλά και ανάληψη ευθυνών, εκδρομές-βόλτες-καφέδες-μπάνια αλλά και ατελείωτο διάβασμα με άπειρα ξενύχτια στο αναγνωστήριο της σχολής.
Την Κυριακή που μας έρχεται θα πεταχτώ μια βόλτα να ξανανοιώσω (ή να ξαναθυμηθώ καλύτερα) την ενέργεια και την ατελείωτη διάθεση που είχα ως φοιτηταριό, να βρεθώ με έναν παλιό συμφοιτητή μου που εδώ και αρκετά χρόνια εργάζεται εκεί και έχω να τον δω από το ’96-’97 και φυσικά να επισκεφτώ και τον μεγάλο μου αδερφό που μένει μόνιμα εκεί οικογενειακώς. Την Παρασκευή θα πεταχτώ ως τη Θεσ/νίκη για να πάμε με τον Νίκο και την Έλλη σε μια συναυλία των HAGGARD, ένα μελωδικό πολυπληθές συγκρότημα χεβιμεταλάδικης μουσικής επιρροής (oh, my…) και ίσως να επισκεφτούμε και ένα κινέζικο για αλλαγή γεύσεων και οσμών.
Να ευχηθώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου: Το Πολυτεχνείο Ζει (και γράφει και σε blogs!)
Ξέρεις, δεν είναι το καρναβάλι τής Ξάνθης, τις σχολές της, οι διάφορες εκδηλώσεις, οι ημερίδες, οι εορτασμοί, τα απίστευτα σιροπιαστά της, ΑΛΛΑ η καλή παρέα που σε κρατάει σε ένα μέρος. Έτσι δένεσαι (αφομοιώνεσαι) με το μέρος αυτό. Τι θα έλεγες να ζούσες... πχ στο Μαλιμπού ΜΟΝΟΣ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΒ
Βασικά, να εξομολογηθώ ότι όταν είχε καρναβάλι και έπαιζαν (στα μεγάφωνα που έβαζαν στις κολώνες σε όλη την πόλη), θρακιώτικα μοιρολογιστρικά και παίρνω-μαχαίρι-σκοτώνω-κόσμο... "τραγούδια", την έκανα με ελαφρά για Δράμα. Είναι οι μοναδικές εικόνες - ήχοι που δεν θέλω να θυμάμαι. Ακόμα σκέφτομαι τους 237 τρόπους να καταστρέψω εκείνο το μεγάφωνο (με άπειρα πρίμα κιόλας - ιιιιιιαααα!) που ήταν απέναντι από το μπαλκόνι μου και σε απόσταση βολής. Το τι κατάρες έστελνα εκείνο το διάστημα, δεν μπορείς να το διανοηθείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το Μαλιμπού που λες… θα σου απαντήσω αν μου δώσεις τα εισιτήρια να την κάνω εκεί για κανά μήνα. Θα σου φέρω 2.828 φωτογραφίες Super HQ από επίγειους παραδείσους και μετά έλα να μου πεις για την επίλυση των προβλημάτων αποχέτευσης στην Κοινότητα Σελέρου ή το πολύπαθο σύστημα υγείας στο Κέντρο Υγείας Ιστιαίας!
ΒΒ (μόνο για σένα…): ξέρεις ότι δεν θα είσαι μόνος σου, όπου κι αν πας! ;-)
EISAI MEGALOS!
ΑπάντησηΔιαγραφήBB